W dniu 2010-04-25 08:08, Liwiusz pisze:
> Prawo do życia, a zmuszanie kogoś, aby Cię utrzymywał, nawet jeśli
> płacącego nie stać na utrzymywanie Cię to są dwie zupełnie różne sprawy.

Ale na tym polega społeczeństwo, żeby sobie wzajemnie pomagać.

> Mam nadzieję, że w końcu się ockniesz i zrozumiesz. Nie wiem, czy
> widzisz, ale - wedle Twojego rozumowania - odbierasz prawo do życia tym,
> którzy pracują i muszą płacić na emerytów.

Oni też żyją, oni też korzystają z pomocy w razie wpadki zdrowotnej. Oni
żyją w kraju który zbudowali ich przodkowie. Żyją, bo ich przodkowie
dali im życie.

Poza tym, żyją w kraju, gdzie przynajmniej jako tako się da żyć.
Umierające tłumy wygenerowały by nie tylko problem etyczny, ale i
zwiększyły przestępczość.

> Sprawy życia na emeryturze od tysiącleci rozwiązywały się naturalnie.

Oczywiście, podobnie jak sprawy zdrowotne. A jednak od wieków a nawet
tysiącleci ludzie wymyślali coraz to nowe techniki lekarskie.

> Starzec mieszkał z rodziną, albo pod mostem.

I oczekiwana długość życia mężczyzny była 35 lat, prawda?

> Nikt nikomu prawa do życia
> nie zabierał.

Ale jak cię nie było stać, to zdychałeś. Piękna perspektywa.

Zresztą zależy w jakich kulturach, bo generalnie wiele społeczności
sobie wykształciło właśnie socjalne działania już dawno, dawno temu. W
niejednej wiosce nawet jak taki starzec został bez środków do życia, to
mu społeczność zdechnąć nie pozwoliła.


Wszystko zależy jaki etap historii analizować oraz jakie miejsca.
Więc nie można se tak strzelić w ciemno, że kiedyś żyło się generalnie
fajnie, a bez socjalnych działań, bo takie działania towarzyszą
człowiekom od zarania dziejów.

> Obecnie - po stosunkowo niewielkim czasie "rozwiązywania
> problemu emerytur" - w każdym państwie, które te problemy rozwiązuje,
> sytuacja jest na tyle zła, że w niedalekiej przyszłości jej utrzymywanie
> grozi bankructwem kraju,

Nie znam niuansów, ale podobno najbardziej socjalistyczny kraj Europy --
Szwecja -- ma się wręcz idealnie. Owszem, w kryzysie kraje takie jak
Niemcy nieco przykręciły kurek socjalgeldu, ale tam to było rozdmuchane
maksymalnie. Można było być zdrowym i zdolnym do pracy, ale po prostu
nie lubić pracowania a i tak socjalgeld się należał.

> a na bieżąco powoduje pogłębianie się biedy i
> patologicznych sytuacji (praca na czarno, brak możliwości pracy z uwagi
> na brak możliwości zarobienia na ZUS itp.).

No cóż, bo trzeba by zaostrzyć sprawność działania. Niestety ordnung w
tym kraju nigdy nie był czymś naturalnym.

--
Przemysław Adam Śmiejek