Gotfryd Smolik news pisze:

> Aczkolwiek piszę "z głowy czyli z niczego", mam bliskie 100% pewności
> przekonanie, że wszelkie umorzenia *nie* są traktowane jak darowizny!

Wierzę Ci, że nie jest to tak w praktyce traktowane, jednak wynika to
moim zdaniem z tego, że pewne instytucje prawa prywatnego i publicznego
nie są ze sobą dobrze sprzężone. Ciężko też wymagać od pracowników (a
może i nawet radców prawnych) organów skarbowych, żeby zagłębiali się w
takie doktrynalne meandry prawa cywilnego, które pozwolą im dojść do
tego, że czynność prawna zobowiązujące polegająca na zwolnieniu z długu
będzie darowizną :)

> Na mój rozum wynika to z definicji darowizny - darowizna wymaga
> *zamiaru przysporzenia*

A skąd ta informacja? W XIX w. była taka dyskusja, czy oświadczenie woli
w ogóle wymaga zamiaru. Oczywiście są co najmniej 2 przeciwstawne
stanowiska, możesz sobie poszukać czegoś o teorii woli i teorii
oświadczenia. W sumie to nie pamiętam na czym stanęło (chyba na teorii
oświadczenia), ale nie sądzę by miało to znaczenie w tej dyskusji. Nie
bardzo wiem, o co Ci chodzi z tym zamiarem ;)

> zaś w tym przypadku faktyczne przysporzenie
> miało miejsce wcześniej, zgoda post factum to nie to samo co
> "zamiar".

Nie prawda, bo przysporzenie odnosi skutek dopiero w momencie wyrażenia
zgody. De facto jest to "umowa o zwolnienie" wymagająca 2 zgodnych
oświadczeń woli.

>> Nie wiem natomiast jak to jest przy opodatkowaniu zwolnienia z długu,
>> będącego czynnością rozporządzającą.
>
> A jak w przypadku "samozwolnienia", bazującego na ustawowym prawie?
> Konkretnie mam na myśli *skorzystanie* z przedawnienia (czyli odmowę
> zapłaty) w przypadku długu nie-DG.

Nie mam bladego pojęcia. Moim zdaniem opodatkowanie przedawnionych
długów jest w ogóle chore! Tak samo jak otrzymanych kar umownych - to
już w ogóle przekracza moje zdolności pojmowania... I jest to też dobry
przykład na to, że prawo publiczne nie do końca łapie czym jest kara umowna.


--
kuba