Gotfryd Smolik news pisze:

> A IMO to nie wystarczy i tyle - zapis jest wyraźny, musi istnieć
> "przyrzeczenie" (lub akt notarialny), a to oznacza ni mniej
> ni więcej, że jeśli NAJPIERW nastąpiło wydanie przedmiotu umowy
> (rzeczy lub praw), to *późniejsze* "zwolnienie z oddania" nie
> jest darowizną (z zastrzeżeniem na akt).

Istota darowizny w tym przypadku polega nie na przeniesieniu własności
konkretnej rzeczy czy środków pieniężnych!

Ja to widzę, jako zrzeczenie się prawa majątkowego - wierzytelności,
które powoduje wygaśnięcie obowiązku świadczenia po stronie dłużnika.

W tych dwóch elementach zawiera się bezpłatne świadczenie kosztem swego
majątku. W majątku wierzyciela gaśnie wierzytelność mająca wymierną
wartość ekonomiczną i w związku z jej wygaśnięciem, z majątku dłużnika
znika dług mający wartość ekonomiczną ujemną - następuje przysporzenie
kosztem majątku wierzyciela.

Nie oznacza to w żadnym razie, że następuje przeniesienie własności
konkretnej rzeczy, która była wcześniej wydana, czy przeniesienia
własności określonej wartości pieniężnej.


> Po prostu myslisz zobowiązanie z przyrzeczeniem :)
> Weźże ten KC w garść, wrrr.... ;)
> Samo zobowiązanie (jeśli nie ma aktu) nie wystarczy aby zawarta
> umowa (bo *jakaś* umowa, po akceptacji obu stron, będzie tak
> zawarta) była darowizną - jest wyraźnie określona kolejność:
> "jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione"

No wziąłem, wziąłem, przeczytałem 3 razy i dawaj uważam, że nie
popełniłem błędu. Przykładasz za dużą wagę do tego słowa "przyrzeczone
świadczenie" i w związku z tym - jeśli dobrze rozumiem - rozbijasz tę
umowę na 3 części: przyrzeczenie, zobowiązanie, wykonanie. Podczas gdy,
w mojej ocenie, "przyrzeczone świadczenie" to jest to, o którym mowa w
umowie zobowiązującej.

Dla przykładu: X jest winny Y 500 zł. X mówi zobowiązuje się zwolnić z
tego długu (pod jakimś warunkiem albo nie, to nieistotne). Taka umowa
zobowiązująca - będąca właśnie darowizną - jest nieważna, ze względu na
brak formy aktu notarialnego i X nie jest zobowiązany, nawet gdyby
warunek się ziścił. Jednakże, jeżeli X i Y w wykonaniu pierwotnej umowy
darowizny zawrą umowę o treści "X zwalnia Y z długu, a Y zwolnienie
przyjmuje" (umowa rozporządzająca), to będzie to właśnie wykonanie
przyrzeczonego świadczenia, które uzdrowi nieważną umowę zobowiązującą.

Teraz, żeby nie było, że nie dopuszczam innych poglądów, zapytam, czy ta
interpretacja z "przyrzeczeniem" to w całości Twoje dzieło, czy może
gdzieś o niej przeczytałeś? Powyższe wytłumaczenie opiera się na moim
rozumieniu prawa cywilnego, aczkolwiek samą tezę "że zwolnienie z długu
o charakterze zobowiązującym (i nieodpłatna renta też) jest darowizną
zaczerpnąłem z podręcznika Czachórskiego.

> Coś jeszcze na deser - pisesz w innym miejscu, że "darowizną
> jest również nieodpłatna umowa renty".
> Aby na pewno przemyślałeś co chciałeś napisać? ;)
> Oczywiście, podlega pod ten sam *podatek* (jako literalnie
> wymieniona w ustawie o podatku od darowizn), ale osobna sprawa.

Nie osobna. Otwórz KC na 888 i 903. Dlaczego sądzisz, że umowa, w której
X zobowiązuje się co miesiąc nieodpłatnie świadczyć na rzecz Y kwotę Z
jest rentą, a nie darowizną? Jest zarówno umową renty, jak i darowizny,
bowiem zawiera essentialia negotii (elementy istotne) obu tych umów. A
do tego art. 906 każe do takiej umowy stosować przepisy o darowiźnie, i
to wprost, a nie tylko odpowiednio.

> Ale to ustawodawca postanowił, że *niektóre* odszkodowania *nie* będą
> wyłączone z podatku - kara umowna wcale nie jest jedynym odszkodowaniem,
> które dolicza się do przychodów opodatkowanych!

Ale ja nie kwestionuję interpretacji tylko aksjologię ;)


--
kuba