> Ano. I to podniosłem. Trudno mu będzie: wygląda że masz praktykę,
> ile znasz przypadków że dłużnik "się obronił" i *co* mogło zaważyć ?
> Na mój rozum musiałby mieć co najmniej inne pismo...

Ano znow siegne do swojej praktyki. Obronil sie i to nie raz:
1) wlasnie zarzutem przedawnienia, bo wierzyciel blednie sadzil, ze sie bieg
terminu przedawnienia przerwal w momencie wystosowania odpowiedzi na
wezwanie do zaplaty. Jesli inteligentnie skonstruowane, warosci zadnej poza
beletrystyczna nie ma,
2) brakami formalnymi: dlug uznala np. kiegowa, niebedaca czlonkiem zarzadu,
nadto wcale nie dzialalaca w imieniu zarzadu (przepraszam, najczesciej z
punktu widzenia sp. z o.o. rozpatruje, malo mam spraw prowadzonych dla osob
prowadzacych indywidualna DG, ale nawet jesli, to inna wartosc ma
oswiadczenie podpisane przez wlasciciela, a inna przez jego pracownika),
3) stanem faktycznym. Czesto okazywalo sie, ze przykladowo za towar
zaplacono kompensata naleznosci, albo byly sprawy reklamacyjne.
Ech, pracowalem swojego czasu w upadajacej spolce i szczesliwie
doprowadzilem do upadlosci (wniosek pisalem, w sadzie reprezentowalem, dla
rozwiania watpliwosci, nie zajmowalem sie prowadzeniem jej spraw
finansowych) nie majac ani jednego zajecia komorniczego. Wiem, powod do dumy
zaden, zwlaszcza dla prawnika (inna sprawa, ze wiekszosc spraw byla dana do
pozal sie Boze firm widnykacyjnych). Teraz mam zupelnie inne sytuacje. Czuje
sie jakos bardziej komfortowo :o)
JG