On Wed, 23 Feb 2011, Dominik & Co wrote:

> W dniu 20-02-2011 17:36, witek rzecze:
>
>> przy czym jest to podstawa do przyczepienia się US do faktu że intencją
>> siostry wcale nie była darowizna.
>
> A możesz wskazać stosowny artykuł Ordynacji Podatkowej?
> Nie, nie jest to Art 199a OP :-)
>
> Obywatel nie ma (już ;-) obowiązku działania
> w sposób maksymalizujący zobowiązania podatkowe...

Nigdy nie miał (nawet jeśli "organy" wywodziły inaczej), zgoda.
Ale...
Przypadek darowiny dotyczy czego innego: w odróżnieniu od umów
sprzedaży, zamiany, zastawu itd, sama czynność darowizny,
wg definicji z Kodeksu cywilnego, obłożona jest wymogiem
"zobowiązania".
Musi istnieć zamiar, i to zamiar ukierunkowany: "na rzecz obdarowanego".
Zwróć uwagę co pisał witek: "że intencją siostry nie była darowizna".
Uprawdopodobnienie innego zamiaru wcale *nie* działa na drodze
podatkowej: do podważenia jest w ogóle czynność darowizny!
To coś, co powodowało już flejmy w przeszłości i raczej nie
kojarzy się właściciwie "zwykłemu człowiekowi": np. zdarzenie które
można by nazwać "odpuszczeniem długu" darowizną nie jest, mimo,
że skutki majątkowe ma podobne.
Podobnie przy "daniu przez siostrę z myślą że z przedmiotem darowizny
coś dalej się stanie".
Fakt "dania za darmo" *nie wyczerpuje* definicji darowizny, i w tym
leży problem :D (musi jednocześnie być *jeszcze* "zobowiązuje się"
oraz "na rzecz" - niespełnienie dowolnego z warunków powoduje, że
czynność nie jest darowizną).

> cywilnoprawnych temu, kto jest do tego prawnie i faktycznie kompeten­tny
> - sądowi powszechnemu.

Zgadza się.

> podatkowe konstrukcji pozorności

Ale w przypadku darowizny przedmiotem ataku nie musi być pozorność,
lecz (jedynie) błędne rozeznanie podatnika co do czynności.
"Pan ma rację, Panu tak wolno, ale błędnie Pan przyjął że to
jest darowizna, my tu widzimy nieodpłatne świadczenie" ;)

pzdr, Gotfryd