Użytkownik "Gotfryd Smolik news" <s...@s...com.pl> napisał w
wiadomości news:Pine.WNT.4.64.0706302347160.4060@athlon64...

No więc w tym miejscu postaram się odpowiedzieć na wszystkie wątpliwości,
bowiem skłoniłeś mnie do głębszych studiów problemu.

Zgodnie z §2 ROZPORZĄDZENIA MINISTRA INFRASTRUKTURY z dnia 22 lipca 2002 r.
w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów dowodem własności pojazdu może
być jeden z następujących dokumentów:
1) umowa sprzedaży,
2) umowa zamiany,
3) umowa darowizny,
4) umowa o dożywocie,
5) faktura VAT,
6) prawomocne orzeczenie sądu rozstrzygające o prawie własności.

Na podstawie jednego z tych dokumentów wydział komunikacji ustala
WŁAŚCICIELA pojazdu i umieszcza zgodnie załącznikiem nr 3 do w/w
rozporządzenia w rubrykach C.2.1 - 3 dane WŁAŚCICIELA pojazdu. Nie
znalazłem nigdzie przepisu, który by w tym miejscu pozwalał wpisać kogoś
innego, niż właściciela. Oczywiście, sam dowód rejestracyjny dowodem
własności nie jest. Ale skoro przepis prawa wymaga, by wpisać tam
właściciela ustalonego na podstawie dokumentu stwierdzającego ten fakt, to
można domniemywać, iż wpisano tam właściciela. Wydział komunikacji własność
pojazdu ustala na podstawie przedstawionych mu dokumentów. I znowu nie jest
rzeczą tego urzędu badać, czemu w umowie sprzedaży, zamiany, darowizny,
fakturze czy wreszcie w prawomocnym orzeczeniu sądu wymieniono jako
właściciela tylko jedną, a nie dwie osoby.

Wymieniony w art. 33 kro katalog przyczyn, z których pojazd może stanowić
majątek odrębny małżonka jest tak szeroki, że argument, że domyślnie każdy
nabyty w trakcie małżeństwa przedmiot stanowi majątek wspólny jest moim
zdaniem poważnym nadużyciem. Śmiem twierdzić, że lista przedmiotów
stanowiących majątek odrębny jest dość spora. Przykłady wieloletnich spraw
sądowych zmierzających do podziału majątku, gdy małżonkowie nie mogą sami
dojść do porozumienia, wskazują na to, że zagadnienie nie jest wcale takie
proste ani oczywiste. Nie wyobrażam sobie zatem, w jaki sposób miały by to
zresztą Wydział Komunikacji weryfikować.

W mojej ocenie, tak długo, jak to możliwe, zagadnienie to powinno pozostać
w gestii małżonków, którzy tak powinni ułożyć wzajemne stosunki
cywilnoprawne, by nikt nie był pokrzywdzony. I nie ma najmniejszego sensu
uszczęśliwiać ich przymusową wspólnotą majątkową wszystkiego, tym bardziej,
że jej nie ma. Przeważnie, nikt nie zaprząta sobie głowy w małżeństwie
ustalaniem, co jest czyje. W normalnym domu (wiem, to kwestia normy)
przecież nikt nie rozważa, czy zakupiona lodówka stanowi współwłasność, czy
własność jednego z małżonków. Wszyscy na równych prawach z niej korzystają,
łącznie z dziećmi, które współwłaścicielami przeważnie nie są. Większość
osób zresztą nawet nie zdaje sobie sprawy z tych niuansów prawnych, gdy
sięga ręką do lodów i moim zdaniem dobrze.

Zagadnienie nabiera wagi albo w odniesieniu do nieruchomości, albo właśnie
w odniesieniu do samochodów. To są najpowszechniejsze rzeczy, co do których
trzeba zdeklarować przed stosownym urzędem własność. I tutaj niestety nie
działa żadna domyślność, jak to sugerujecie. Rzecz stanowi własność tego,
kto jest jej właścicielem. Jeśli z jakiegoś powodu w tej materii stan
prawny jest niezgodny z faktycznym odczuciem stron, to należy to uregulować
prawnie. Jeśli samochód ma stanowić współwłasność, a z dokumentów wynika,
że jest właścicielem jednego z małżonków, to drugiemu pozostaje albo
wynegocjować darowiznę części, albo wystąpić do sądu i uzyskać wyrok.

Ad rem, to nasz pytający by stać się prawnym właścicielem tego pojazdu albo
tę własność nabędzie, albo wykaże, że jest pomimo odmiennego zapisu w
dowodzie rejestracyjnym właścicielem pojazdu. Ale w tym drugim wypadku
wywoła to różne skutki poboczne wynikające z tego, że przeważnie
ustawodawca jest mocno niezadowolony, gdy stan faktyczny jest rozbieżny z
prawnym.