znalazlam ciekawy wyrok Trybunalu Sprawiedliwosci Wspolnot Europejskich


to tak odnosnie, czy rachunek wystawiony przez niezarejestrowanego
podatnika VAT moze byc traktowany jako faktura
od razu uprzedzam niektorych sugestie odnosnie rachunkow - w wyroku jest
wyraznie wskazane na kwote netto- czyli jak cos bylo zwolnione, wyraznie
nalezaloby to zaznaczyc, a nie opierac sie na domniemaniu;>

chociaz uwaga! panstwa czlonkowskie moga okreslic, kiedy cos jest
traktowane jako faktura, wiec moze byc problemem powolywanie sie tylko
na 6 Dyrektywe


w sprawie C-141/96,

wniosek do Trybunału skierowany w trybie art. 177 Traktatu EWG przez
Bundesfinanzhof o wydanie w sporze zawisłym przed tym sądem pomiędzy
Finanzamt Osnabrück-Land
a
Bernhardem Langhorstem,

orzeczenia w trybie prejudycjalnym w sprawie wykładni art. 21 pkt 1 lit.
c i art. 22 ust. 3 lit. c Szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17
maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w
odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości
dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. WE L 1977.145.1).


3. Artykuł 21 pkt 1 lit. a i c Szóstej dyrektywy stanowi:

"Zobowiązanymi do zapłaty podatku od wartości dodanej są:

1. w systemie wewnętrznym:

a) podatnicy dokonujący transakcji podlegających opodatkowaniu, za
wyjątkiem transakcji wymienionych w art. 9 ust. 2 lit. e), które są
dokonane przez podatnika rezydującego za granicą. W przypadku dokonania
transakcji przez podatnika rezydującego za granicą Państwa Członkowskie
mogą przyjąć regulacje zobowiązujące do zapłaty podatku inną osobę niż
podatnik rezydujący za granicą. Między innymi osobą taką może być
wyznaczony przedstawiciel podatkowy lub inna osoba, dla której
przeprowadzana jest transakcja podlegająca opodatkowaniu. Państwa
Członkowskie mogą również postanowić, że inna osoba niż podatnik będzie
solidarnie odpowiedzialna za zapłatę podatku;

(...)

c) każda osoba wykazująca podatek od wartości dodanej na fakturze lub
innym dokumencie uznawanym za fakturę ".

4. Dalej art. 22 ust. 3 Szóstej dyrektywy stwierdza:

a) Każdy podatnik wystawia fakturę lub inny podobny dokument uznawany za
fakturę w odniesieniu do wszystkich dostarczanych towarów i usług innemu
podatnikowi i zachowuje jej kopię. Każdy podatnik musi również wystawić
fakturę w odniesieniu do płatności otrzymanych od innego podatnika,
zanim dostawa towarów lub świadczenie usług zostanie dokonane.

b) Faktura wskazuje wyraźnie cenę bez podatku jak również należny od
niej podatek oddzielnie dla każdej stawki, jak też jakiekolwiek
zwolnienia.

c) Państwa Członkowskie ustalają kryteria, według których można
określić, kiedy dokument może być uznany za fakturę".

Ustawodawstwo niemieckie

5. Artykuł 14 ust. 1 Umsatzsteuergesetz z dnia 26 listopada 1979 r. w
brzmieniu nadanym ustawą z dnia 18 sierpnia 1980 r. (niemiecka ustawa o
podatku obrotowym, zwana dalej "UStG") przewiduje:

"Przedsiębiorca jest uprawniony do wystawiania rachunków, w których
podatek wykazany jest w sposób odrębny wówczas, kiedy wykonuje on
podlegające opodatkowaniu dostawy lub inne usługi zgodnie z art. 1 ustęp
1 akapit 1 oraz do tego zobowiązany, jeśli wykonuje podlegające
opodatkowaniu transakcje na rzecz innego przedsiębiorcy i ów inny
przedsiębiorca żąda wystawienia faktury.

Faktura musi zawierać następujące dane:

1. nazwisko i adres przedsiębiorcy usługodawcy,

2. nazwisko i adres odbiorcy usługi,

3. ilość oraz przyjęte w handlu określenie dostarczanego towaru albo
rodzaj i zakres innej usługi,

4. datę wykonania dostawy towarów lub innej usługi,

5. kwotę wynagrodzenia za dostarczenie towarów lub inną usługę (art. 10),

6. kwotę podatku wyliczoną na podstawie kwoty wynagrodzenia (punkt 5).

..."

6. Następnie art. 14 ust. 2 UStG stanowi:

"Jeśli przedsiębiorca w fakturze za dostawę towarów lub inną usługę
wykazał w sposób odrębny wyższą kwotę podatku niż winien zapłacić według
niniejszej ustawy, to jest zobowiązany zapłacić również tę nadwyżkę.
Jeśli skoryguje on kwotę podatku na niekorzyść odbiorcy usługi, stosuje
się odpowiednio art. 17 ustęp 1".

7. Artykuł 14 ustęp 5 UStG stanowi:

"Za fakturę uważa się także notę kredytową, za pomocą której
przedsiębiorca rozlicza dostawę towarów lub świadczenie innych usług,
realizowane na jego rzecz. Nota kredytowa może być uznana za fakturę,
jeśli spełnione są następujące warunki:

1. Przedsiębiorca świadczący usługę (odbiorca noty kredytowej) musi być
uprawniony do wykazywania w sposób odrębny podatku na rachunku, zgodnie
z ustępem 1.

2. Obie strony, wystawiający oraz otrzymujący notę kredytową muszą być
zgodni co do tego, że dostarczanie towarów lub świadczenie innych usług
rozliczane będzie za pomocą noty kredytowej.

3. Nota kredytowa musi zawierać dane opisane w ustępie 1 zdaniu 2.

4. Nota kredytowa musi być dostarczona do przedsiębiorcy świadczącego
usługę.

Zdania 1 i 2 mają także zastosowanie do not kredytowych wystawionych
przez przedsiębiorcę na uiszczoną kwotę wynagrodzenia lub wynagrodzenia
częściowego za jeszcze nie zrealizowaną dostawę towarów lub inną usługę
podlegającą opodatkowaniu. O ile odbiorca zakwestionuje wykazaną w
dokumencie kwotę podatku, nota kredytowa traci moc jako faktura".

do góry