On Wed, 27 Feb 2013, m wrote:

> Czy na pewno nie ma tutaj żadnego przekłamania? Czy to jest "logika" NSA?

Nie, to jest logika przepisu.
Tak mi już kiedyś wyszło :(
Bardzo proszę nie obrzucać mnie błotem, znaczy sugestią,
jakobym twierdził że tak jest DOBRZE!
Literalne zapisy definicji kosztu są restrykcyjne, zbyt restrykcyjne,
mimo, że wiele obostrzeń zostało złagodzonych (m.in. kiedyś
jawnie dopisano tekst o "utrzymaniu" źródła dochodu).
<OT> Ciągle jeszcze np. nie wystarcza "wykorzystanie w celu"
(z wyjątkiem ST, ale już nie WNiP!), musi być "nabycie
w celu"<\OT>
Przepisy cywilnoprawne (stanowiące podstawę klasyfikacji
"przepływu dóbr") zaś zawierają zapisy które nie są dość
jednoznaczne, wystarczy np. porównać zapis o "odpowiadaniu"
za wydatki związane z lokalem (art.688[1] KC), który
kiedyś mnie zbulwersował, bo minister wydał korzystną dla
podatników interpreację (dziwne, nie? :D) ale objaśnienia
"źródłowej" podstawy prawnej nie było, z pozornie
podobnym zapisem art.742 przy zleceniu: ten drugi
wskazuje, iż "czyniącym wydatki" jest zleceniobiorca,
w efekcie nie jest oczywiste, czy "zwrot" o którym
stanowi KC należy zaklasyfikować w roli takiego "zwrotu",
traktowanego jak zaliczka (lub jej zwrot).
PDoOF dla niektórych przypadków stanowi jasno:
- przy pracy nakładczej niedoliczenie do przychodu
jest warunkowe, o ile odrębnie wykazane (art.12)
- przy DG jest przychodem (art.14.2.2), bezwarunkowo

Teraz coś jeszcze.
Może czytający pamiętają mój ulubiony przykład absurdu
"w sprawie nieodpłatności", dotyczącej zrobienia zdjęcia
(przekazanie *zrobionego* zdjęcia bez wzajemnego
świadczenia to darowizna, czyli podlega kwocie wolnej,
ale *obiecanie* zrobienia to usługa, czyli dochodowy
w którym kwoty wolnej nie ma).
I poszukiwanie dziury w tej argumentacji dla przypadku
kosztów AFAIR też już było :) (jak wydatek będzie na rzecz
*oraz* w imieniu zleceniodawcy, to rzecz jasna stanowi
jego koszt, wprost, a nie jako zobowiązanie do zwrotu).

> Bo sorry, ale taka "logika" to pasuje do jakiegoś sądu grodzkiego

Czuję się urażony, bo 10 lat temu twierdziłem to samo co
NSA zaakceptował USowi, to tylko fiskus potrzebował dużo
czasu żeby przepisy przeczytać ;)
:D
Poważniej - logika wynika z interpretacji przepisów.
A raczej braku ich ścisłości.

Ponowię pytanie zadane 10 lat temu - poproszę o literalny
przepis, pozwalający uznać za *własny* koszt, wydatek
dokonany w czyimś imieniu lub na czyjąś rzecz.
Oczywistym jest, że zwrot tego wydatku jest (a co najmniej
może być) kosztem, ale ten niuans powoduje, że pośrednik
ma przychód i koszt.
To jest trudna sprawa ("z braku litery"), podobnie, jak
próba ustalenia, czy możliwy jest depozyt *prawidłowy*
w przypadku pieniedzy przechowywanych w postaci
elektronicznej.
Umie ktoś uzasadnić odpowiedź? :D
Uprzedzę, że to też *nie ja* opodatkowałem depozyt
nieprawidłowy :P

pzdr, Gotfryd