Użytkownik "charcoal_burner" <a...@p...onet.pl> napisał w wiadomości
news:004401c59697$a01fe4c0$a2fbacd9@lodz.mm.pl...
> Ustawodawca cały Art. 19. zatytułował " Zasady ogólne ".
> nigdzie nie mówi o zasadach szczegółowych (::
> .........przepisów szczegółowych tutaj nie ma ..... )::
> wszystko jest ogólne......
> i czekamy na interpretacje które niewątpliwie zajmą się szczegółami
> .....


dotyczy coprawda poprzedniej ustawy, ale w zakresie momentu powstania
obowiązku podatkowego nic sie nie zmieniło

2004.05.06 wyrok wsa III SA 1679/02



Przepisy zawarte w § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia
1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów
i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 156, poz. 1024 ze zm.) stanowią
lex specialis w stosunku do przepisów zawartych w art. 6 ustawy o podatku od
towarów i usług.

Żaden z tych przepisów w swej treści nie zawiera uprawnienia do dowolnego,
naprzemiennego stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz
powołanego rozporządzenia w zakresie ustalania momentu powstania obowiązku
podatkowego.

[ciach]

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, Urząd Skarbowy w Ż. decyzją z dnia 20
września 2001 r.

[ciach]

. W uzasadnieniu decyzji organ podatkowy stwierdził, że spółka ustalała
moment powstania obowiązku w podatku od towarów i usług z tytułu świadczenia
usług transportowych z naruszeniem § 6 ust. 1 pkt 2 lit. a i b
rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie
wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o
podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 156, poz. 1024 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem
w przypadku świadczenia usług przewozu ładunków taborem samochodowym i
spedycyjnych obowiązek podatkowy powstaje w momencie otrzymania całości lub
części zapłaty za wykonaną usługę, jednak nie później niż w terminie
trzydziestu dni od wykonania usługi. Z ustaleń dokonanych przez urząd
wynikało, że spółka moment powstania obowiązku podatkowego w podatku od
towarów i usług z tytułu świadczonych przez nią usług transportowych
ustalała zgodnie z treścią art. 6 ust. 4 powołanej ustawy o podatku od
towarów i usług, tj. w dniu wystawienia faktury nie później jednak niż w 7
dniu od dnia wykonania usługi. Zdaniem urzędu spółka wykazywała w składanych
deklaracjach podatkowych podatek należny w oparciu o nieprawidłowo ustalony
moment powstania obowiązku podatkowego.

[ciach]

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

[ciach]

W rozpoznanej sprawie pomiędzy stroną skarżącą a organami podatkowymi
powstał spór o rozumienie relacji zachodzących pomiędzy przepisami zawartymi
w art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług a przepisami zawartymi w § 6
powołanego rozporządzenia wykonawczego do tej ustawy. Sąd w składzie
rozpoznającym tę sprawę zważył, że zarówno przepisy zawarte w art. 6 ustawy
jak i przepisy zawarte w § 6 powołanego rozporządzenia regulują ten sam
element konstrukcji podatku od towarów i usług, a mianowicie moment
powstania obowiązku podatkowego w tym podatku. Przepisy ustawy o podatku od
towarów i usług moment ten regulują w sposób ogólny bez względu na rodzaj
sprzedawanych przez podatników towarów lub świadczonych przez nich usług.
Natomiast przepisy zawarte w § 6 powołanego rozporządzenia w przypadku
świadczenia określonych w tym przepisie usług lub sprzedaży określonych
towarów, moment powstania obowiązku podatkowego regulują w sposób odmienny
od ogólnych reguł zawartych w art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. W
ocenie Sądu przepisy zawarte w § 6 powołanego rozporządzenia stanowią lex
specialis w stosunku do przepisów zawartych art. 6 ustawy o podatku od
towarów i usług. W tego rodzaju sytuacji, gdy do tego samego stanu faktyczny
można zastosować dwie normy prawne, z tym, że jedna z nich to przepis ogólny
a druga to przepis szczególny, pierwszeństwo w stosowaniu przysługuje
przepisowi szczególnemu, zgodnie z zasadą lex specialis derogat legi
generali.

Sąd rozpoznając tę sprawę nie podzielił poglądu wyrażonego w wyroku
Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 lutego 1999 r. sygn. akt. SA Sz
450/98, w którym Sąd stwierdził, że przepis § 6 ust. 1 pkt 2 lit. d
powołanego rozporządzenia regulujący moment powstania obowiązku podatkowego
w przypadku świadczenia usług budowlanych, stanowi swoisty przywilej
podatkowy, z którego podatnik zależnie od swojej woli, może skorzystać lub
też nie. Tego rodzaju wykładnia przepisów zawartych w § 6 powołanego
rozporządzenia stoi w sprzeczności z treścią tego przepisu oraz z treścią
art. 6 ust. 10 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług zawierającego
delegację do wydania powołanego rozporządzenia w zakresie ustalenia innych
momentów powstania obowiązku podatkowego. Żaden z tych przepisów w swej
treści nie zawiera uprawnienia do dowolnego, naprzemiennego stosowania
przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz powołanego rozporządzenia
w zakresie ustalania momentu powstania obowiązku podatkowego. Uznanie za
prawidłowe wywodów strony skarżącej w tym zakresie, prowadziłoby do
powstania trudnych do zaakceptowania skutków, gdyż podatnik zależnie od
swojej woli w tym samym okresie rozliczeniowym do takich samych usług
stosowałby różne przepisy regulujące moment powstania obowiązku podatkowego.
Przy takim rozumieniu powołanych przepisów doszłoby do sytuacji, w której
podatnicy świadczący usługi lub sprzedający towary wymienione w § 6
powołanego rozporządzenia moment powstania obowiązku podatkowego mogliby
ustalać według własnego wyboru albo przy zastosowaniu ogólnych reguł z
ustawy albo stosując reguły zawarte w przepisach rozporządzenia, przez co
znaleźliby się w sytuacji korzystniejszej od podatników podlegających w tym
zakresie ogólnym regułom ustawowym. Zdaniem Sądu w rozpoznanej sprawie brak
było podstaw prawnych do uznania za prawidłową zaprezentowanej w skardze,
koncepcji interpretacji relacji zachodzących pomiędzy przepisami ustawy o
podatku od towarów i usług a przepisami powołanego rozporządzenia w
zakresie, w jakim przepisy te regulują moment powstania obowiązku
podatkowego. Prezentowane przez stronę skarżącą poglądy na tę kwestię byłyby
uprawnione w sytuacji, gdyby istniał przepis prawa wyraźnie wskazujący na
możliwość wyboru. Treść przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz
powołanego rozporządzenia nie daje podstaw do uznania poglądów skarżących za
prawidłowe. Z tych względów zdaniem Sądu przepisy powołanego rozporządzenia
należy odczytywać jako normy prawne szczególne w stosunku do norm zawartych
w ustawie o podatku od towarów i usług, które mają charakter norm prawnych
bezwzględnie obowiązujących.





pozdrawiam