On Sun, 7 Jan 2007, Jakub wrote:

>>> mieszkam w miescie A, tu od urodzenia bylem zameldowany na stale. ostatnio
>>> celem zarejestrowania sie w PUP w miescie B, i zalozenia firmy w miescie B
>>> tam zameldowalem sie czasowo.
>>
>> Widzę problem: co masz na dokumencie potwierdzającym rejestrację DG?
>> Bo na mój gust powinno tam być "miejsce zamieszkania".
> meldunek czasowy to co innego niz meldunek staly - tozsamy z zamieszkaniem.

Meldunek nie musi być tożsamy z niczym, w szczególności przy
niedopełnieniu obowiązku meldunkowego (ktoś zmienia m-ce zam.
zgłoszone w meldunku tymczasowym a meldunku nie).
Po prostu: IMO trzeba ustalić jakich zeznań się trzymamy ;)
Natomiast prawo naklada obowiązek zgłaszania "miejsca zamieszkania".

>> A ta "firma" to co jest?
>
> ok, zatem spytam inaczej: gdzie mam skladac deklaracje podatkowe (rowniez
> VAT)? w miescie mojego zamieszkania, czy w miescie gdzie znajduje sie
> siedziba mojej dzialalnosci gospodarczej?

Firma, czyli osoba, czyli Ty, "siedzibę" ma tam gdzie mieszka!
Czym innym jest "miejsce prowadzenia dzialalności".
Zajrzyj do ustaw:
Kodeks Cywilny, kto jest przedsiębiorcą, art.43[1]:
http://prawo-nieruchomosci.krn.pl/Kodeks-cywilny-1_2
_117.html
Przy okazji jest tam definicja "miejsca zamieszkania".

Ordynacja zaś, który urząd jest właściwy "jeśli ustawa nie
stanowi inaczej" art.17:
http://prawo-nieruchomosci.krn.pl/Ordynacja-podatkow
a-1_2_129.html

I teraz jest tak: ustawa o podatku dochodowym oświadcza że podatnikiem
jest "osoba" - ów rpzedsiębiroca. Nikogo nie obchodzi co i gdzie
robi, tylko gdzie MIESZKA - tam rozlicza PDoOF, jako że owa ustawa
nie ustanawia wyjątków dla DG; można sobie w art.31 do art.45 posprawdzać
choćby tu:
http://gofin.pl/5,36,28354,9.html

Z VAT jest inaczej.
Pierwotną podstawą jest "miejsce prowadzenia DG".
Jeśli ktoś ma *przedsiębiorstwo* (nie siedzibę!) w innej gminie, to
rzeczywiście może pod VAT podlegać "tam".
Ale jak ma "biznes ruchomy" *lub* ma kilka przedsiębiorstw w różnych
gminach, to *również* podlega w m-cu zamieszkania.
Ustawa tu:
http://prawo-nieruchomosci.krn.pl/Ustawa-o-podatku-o
d-towarow-i-uslug-1_2_139.html
Art.3 poczytać powoli... :)

>>> - rozumiem, ze aby uzywac sprzet ktory posiadam, powiedzmy aparat
>>> fotograficzny, musze umiescic go w ewidencji srodkow trwalych.
>>
>> IMO w tej chwili nie widać przepisu, który by taki przymus ustanawiał.
>> Do 2003r faktycznie pewne wskazania były.
>
> w ktorych ustawach, poza ustawa o podatku dochodowym od osob fizycznych,
> mozna by poszukiwac ewentualnych wskazan tudziez braku widocznosci przepisu
> ustanawiajacego taki przymus?

Nie wiem, dlatego piszę "nie widać" :), w "starych" przepisach był hak,
prawdopodobnie niezamierzony przez ustawodawcę, ale był i któryś podatnik
na nim zawisł - NSA poparł zdanie US iż samo *używanie* ST wystarczy do
uznania iż ew. sprzedaż jest "przychodem z DG".
W tej chwili przepis jest prosty - przychodem z DG jest ew. sprzedaż
*ewidencjonowanych* DG, nie widać pola do zarzutu z tytułu używania
nieujawnionych ST (tak określany jest status owych ST w ustawie,
sprawdź w art.22d.2 :)).

>> Natomiast WOLNO go ująć w EST :) i jest z tego pożytek :) taki,
>> że amortyzacja idzie w koszt.
>
> zakladajac, ze w/w przymus istnieje, co zrobic ze sprzetem, ktory chce
> uzywac, a z mocy przepisow w/w ustawy, nie moge go brac w koszta, ani
> amortyzowac?

Ująć w ewidencji.
Ujęcie w ewidencji *nie jest* tożsame z uznaniem za koszt!!!
Są zapisy że nieujęcie w ewidencji nie pozwala uznać za koszt, ale
odwrotnej relacji nie ma.
Natomiast sprzedanie czegoś, co ujęto w ewidencji, stanowi przychód
z DG, o czym warto pamiętać...

pzdr, Gotfryd