Gotfryd Smolik news napisał(a):
> On Thu, 26 Apr 2007, mvoicem wrote:
>
>> Niby tak, ale art 519 mówi chyba o czymś innym: o przejęciu długu w
>> sensie "niech pan się nie domaga od mojej mamy już pieniędzy, bo ja
>> panu to kiedyś spłacę", tylko w sensie "ma tutaj pan pieniądze za to
>> co mama panu jest dłużna".
>
> Ale jedno i drugie jest "przejęciem długu"!
> I obowiązek przyjęcia powstaje po "tu mam pełnomocnictwo mamy do
> zapłacenia jej długu".
> Przecież ktoś może chcieć zrobić Ci darowiznę, której sobie NIE
> ŻYCZYSZ.

Jeżeli w tytule przelewu jest jednoznacznie określone za co i w czyim
imieniu jest ten przelew - nie ma mowy o darowiźnie.

> Nadto przepis ma zastosowanie ogólne - świadczenie nie musi
> być pieniężne, wierzyciel nie musi być zainteresowany jego wykonaniem
> przez trzeciorzędnego zastępcę, a że skutki są dla WSZYSTKICH
> przypadków... no są :)

Ano, "co pan poradzisz panie Piotruniu, nic pan nie poradzisz.". :)

>
>> +++
>> Art. 518. § 1. Osoba trzecia, która spłaca wierzyciela, nabywa
>> spłaconą wierzytelność do wysokości dokonanej zapłaty:
[...]
>
>> 3) jeżeli działa za zgodą dłużnika w celu wstąpienia w prawa
>> wierzyciela; zgoda dłużnika powinna być pod nieważnością wyrażona na
>> piśmie;
>
> ...tu możemy pogdybać...

O ten przypadek mi chodzi.

>
[...]>
>> § 2. W wypadkach powyższych wierzyciel nie może odmówić przyjęcia
>> świadczenia, które jest już wymagalne.
>> ---
>
> Hm... który konkretnie punkt proponujesz? :)
>
> No ale przyjmijmy że się (na któryś, mi wychodzi że na 3.) zgodzimy:
>
>> wystarczy mieć zgodę dłużnika (matki wątkotwórcy?) na wstąpienie w
>> prawa wierzyciela, i pierwotny wierzyciel nie ma nic do gadania. Taka
>> jest przynajmniej moja jako laika interpretacja Art 518 par1 pkt 4 i
>> 518 par2.
>
> Niemniej tak czy siak wierzyciel może żądać podpisanego "papieru" - w tym
> przypadku zarówno przez mamę jak i płacącego! - prawda?
> Primo musi być zgoda dłużnika (mamy), secundo oświadczenie że "działa
> w imieniu dłużnika" (tego kto płaci).
> Uważasz że wierzyciel ma obowiazek przyjąć *ustne* oświadczenie?

W w/w przepisie nie ma nic o okazaniu zgody dłużnika - wystarczy ją
mieć (na piśmie).
A co do oświadczenia, wg. mnie odpowiedni tytuł przelewu powinien być
wystarczający. Odpowiedni - to znaczy nie pozostawiający cienia
wątpliwości że nadawca płaci za tą a tą osobę, to a to zobowiązanie.

Wiem że moja interpretacja jest troche naciągana, ale IMHO zgodna z
duchem przepisu. Litera przepisu jest może troche mniej łaskawa dla
wątkotwórcy (jeżeliby się chciał uprzeć że żadnego oświadczenia nie
będzie pisał).

Z drugiej strony mamy w KC coś o tym że nikt nie może ze swojego prawa
czynić użytku niezgodnego z czymśtam. Skoro sędziowie TK potrafią z "RP
jest państwem prawa" wykoncypować cuda na kiju, to czemu sędziowie sądu
powszechnego z "nikt nie może ze swojego prawa" nie mieli wykombinować
że wierzyciel nie ma prawa odmówić przyjęcia przelewu od syna
dłużniczki?. Bo przecież jeżeli ten przelew jest dokładnie opisany za
kogo i za co, to nie ma dla nich żadnej różnicy ...

p. m.