Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodek Zamiejscowy w Szczecinie


z dnia 16 maja 1996 r.


SA/Sz 2089/95



Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Trafny jest pogląd organów podatkowych, że w świetle art. 26 ust. 1 pkt
5 lit. g ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. 1993 r. Nr 90 poz. 416 z późn. zm.) - dla uzyskania
ulgi konieczne jest równoczesne spełnienie dwu warunków:

- wydatkowanie pieniędzy na wskazane w przepisie cele oraz

- wykazanie, że wydatki te zostały poczynione na lokal lub budynek, do
którego podatnikowi przysługuje tytuł prawny.

W sprawie niniejszej organy podatkowe uznały, że skarżący spełnił tylko
jeden warunek dla uzyskania ulgi określonej ww. przepisie, tj.
wydatkował pieniądze na wskazane w przepisie cele, lecz nie wykazał
tytułu prawnego do lokalu.

Przepis art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. g ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o
podatku dochodowym od osób fizycznych - nie precyzuje jaki tytuł prawny
do lokalu ma posiadać osoba ubiegająca się o ulgę. Z czego należy
wyprowadzić wniosek, że za tytuł prawny do budynku mieszkalnego lub
lokalu mieszkalnego uważa się między innymi:

- akt własności,

- decyzję administracyjną,

- umowę użyczenia,

- umowę najmu lub dzierżawy,

- umowę podnajmu lub poddzierżawy,

- dowód stwierdzający nabycie w drodze kupna, spadku lub darowizny.

Ustalenia organów podatkowych, że skarżący nie posiada tytułu prawnego
do lokalu są co najmniej przedwczesne i nie poprzedzone należycie
przeprowadzonym postępowaniem wyjaśniającym w sprawie, co stanowi
naruszenie art. 7, 8, art. 77 kpa.

Ujawnione w dotychczasowym postępowaniu okoliczności zdają się wskazywać
na istnienie po stronie skarżącego tytułu prawnego do lokalu
wynikającego z umowy użyczenia (art. 710 kc) zawartej z Heleną P.
Okoliczność, że nie zachowano formy pisemnej takiej umowy nie wyklucza
jej istnienia. Dlatego dla ustalenia lub wykluczenia umowy użyczenia,
koniecznym było przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego między
innymi w drodze przesłuchania stron tej umowy. Aczkolwiek skarżący
takich wniosków dowodowych w sposób wyraźny nie składał, lecz
obowiązkiem organu administracji wynikającym z art. 9 kpa było
informowanie skarżącego o okolicznościach faktycznych i prawnych, które
mogły mieć wpływ na ustalenie jego prawa będącego przedmiotem
postępowania administracyjnego