Dnia 14-11-2005 23:13, Użytkownik Gotfryd Smolik news napisał:

> On Mon, 14 Nov 2005, J.G. wrote:
>
>> w roku 2003 ponioslem wydatki w wysokosci 400zl (nie osiagnelo to progu
>> mininalnego 567zl)
>> w roku 2004 ponioslem wydatki takze w wysokosci 400zl
>>
>> Ani w 2003 ani w 2004 nie odliczalem wydatkow z tytulu ulgi remontowej,
>> poniewaz sugerowalem sie tym, ze wydatki z konkretnego roku nie osiagaja
>> minimalnego progu ulgi.
>>
>> Teraz znalazlem taka informacje:
>> http://wiadomosci.prnews.pl/index.php/open_finance_j
ak_skorzystac_z_ulgi_remontowej,display,16019
>>
>>
>> Czy bede mogl sume poniesionych wydatkow z lat 2003 i 2004 = 800zl
>> odliczyc
>> w zeznaniu podatkowym za 2005 rok?
>
>
> IMO - nie.
> Jak na mój gust można:
> - skorygować deklarację za 2004 rok i odliczyć 400 zł
> - odliczyć wydatki za 2005 rok w deklaracji za 2005 rok.
>
> Za 2003 - brak podstaw.

a ja bym odliczyla cale 800

Trybynal Konstytucyjny kiedys orzekl, a urzedy sie tego trzymaja - nie
przypominam sobie,zeby kiedykolwiek organ podatkowy odrzucil takie
odliczenie - zreszta sa wyroki idace w tym kierunku - ale nie chce mi
sie szukac;>

7. Trybunał Konstytucyjny uznał natomiast, za niezgodne z zasadą
równości wobec prawa, nie mające żadnego racjonalnego uzasadnienia,
zróżnicowanie okresu odliczania ulg. Uznając proporcję kosztów i zysków
operacji rozliczania ulgi remontowej za argument uzasadniający
wprowadzenie przez ustawodawcę dolnego pułapu (minimalnego limitu)
odliczeń, Trybunał Konstytucyjny uznał, że nie może on stanowić
uzasadnienia dla wykluczenia możliwości kumulowania wydatków
poniesionych na remonty w okresie trzyletnim. Skoro ustawodawca
wprowadził trzyletni horyzont czasowy dla wykorzystania omawianej tu
ulgi, to także minimalny limit tej ulgi należy traktować z
uwzględnieniem tego horyzontu. Jednorazowe rozliczenie wydatków w
okresie trzyletnim nie tworzy dodatkowych kosztów po stronie aparatu
skarbowego i dlatego argument proporcji kosztów i zysków nie znajduje tu
zastosowania. Wobec zaś braku innych relewantnych argumentów należy
uznać, że bez należytego uzasadnienia dokonano zróżnicowania sytuacji
prawnej podatników, a to koliduje z wymaganiami art. 32 Konstytucji.
Występuje to szczególnie wyraźnie, gdy porówna się sytuację prawną
podatników, którzy realizując górny limit odliczeń, o ile w
poszczególnych latach okresu trzyletniego przekroczą minimalną kwotę
odliczeń, to mogą odliczać pewne kwoty w każdym roku (a więc kumulują
wydatki remontowe) - z sytuacją biedniejszej grupy podatników, którzy
nawet jeśli w poszczególnych latach okresu trzyletniego poniosą wydatki
na cele remontowe, ale w żadnym roku nie przekroczą ustalonej kwoty, to
nawet jeśli suma ich wydatków ją przekroczy, to mimo to nie nabędą prawa
do odliczenia.

Sytuacja ta uzasadnia twierdzenie, że art. 27a ust. 5 ustawy o podatku
dochodowym od osób fizycznych, w zakresie w jakim wyłącza możliwość
skumulowania wydatków poniesionych w okresie trzyletnim na cele
określone w art. 27a ust. 1 pkt 1 lit. g powołanej ustawy, dokonał
nieuzasadnionego zróżnicowania sytuacji prawnej podatników, naruszając
tym samym art. 32 Konstytucji.

Trybunał Konstytucyjny miał przy tym na uwadze, że kwestionowany ust. 5
art. 27a traktując o "sumie wydatków" poniesionych na wcześniej wskazane
cele, czyli wydatków na remont i modernizację (art. 27a ust. 1 pkt 1
lit. g), z konieczności logicznej, musi traktować jako wydatki -
składniki sumy wydatków, bez względu na ich wysokość, mierzoną kwotą
pieniężną.

Ponadto należy podkreślić, iż chociaż nie ma prostej zależności pomiędzy
stanem zamożności a dbałością o posiadane zasoby mieszkaniowe, to jednak
dla osób najuboższych brak możliwości kumulowania wydatków
mieszkaniowych w okresie trzyletnim, honorowanych dla celów podatkowych,
stanowić może istotną przeszkodę bądź negatywną motywację dla
dokonywania koniecznych remontów czy modernizacji mieszkaniowych.