W dniu 2015-12-05 o 15:05, Liwiusz pisze:
> W dniu 2015-12-05 o 14:41, Przemysław Adam Śmiejek pisze:
>>
>> Nie wiem jak rozumiesz państwowy. Czy gminny to dalej państwowy? W
>> każdym razie, nie może być własnością osoby fizycznej ani osoby prawnej
>> ani spółki osób fizycznych ani spółki osób prawnych etc. Musi być
>> utrzymywany z podatków, a czy gminnych, wojewódzkich czy krajowych, to
>> już zależy o czym mówimy, czy o drodze Zabrze-Gliwice przez las czy o
>> autostradzie A1.
>
> I to jest właśnie nieprawda - i las, i droga może być prywatna, co nie
> znaczy że nie może być opłacana przez wiele osób w różny, ustalony sposób.
>
> Tym samym twierdzenie, że "coś musi być państwowe" jest tylko dziecięcą
> niewiedzą.
>

A po jakimś czasie będziesz miał np. 1000 właścicieli autostrady, każdy
będzie właścicielem paska 0,5 m szerokości i 10 km długości.
I będziesz lewą stroną samochodu jechał po jednym pasku, a prawą po
innym. Środek będzie najmniej zniszczony i właściciel powie "pierdolę,
nie dokładam do remontu".
Albo będziesz miał kawałki po 50 m x 100 m.

Tak właśnie się działo z gruntami na wsiach. Są gminy w której paski
ziemi są tak wąskie (ociec sprawiedliwie dzielił przysługujący mu łan
między dzieci, dzieci między swoje dzieci, itd...), że geodeci nie mieli
tak cienkich ołówków żeby taki pasek na mapę nanosić, paski po metr
szerokie jak nie węższe.
I tylko najstarsi mieszkańcy wiedzą, że od tego kamienia do tej kępy
trawy to Jasia, a do kępy metr dalej to już Paciaciakowej, bo z mapy nie
sposób tego wyznaczyć.

Albo będziesz miał w akcie własności, że jesteś właścicielem 1/1768
autostrady bez konkretnego miejsca.

Rozliczanie kosztów utrzymania, remontów i opłat za przejazd taką
autostradą to mokry sen biurokratów.

Poniżej masz fragmenty z pracy z Wyższej Szkoły
Inżynieryjno-Ekonomicznej z siedzibą w Rzeszowie, żebyś mi nie zarzucił
dziecięcej niewiedzy, bo jak na razie to twoja wizja sprywatyzowania
wszystkiego jest co najmniej naiwna:

http://wsie.edu.pl/wp-content/uploads/2014/06/Scalen
ia-grunt%C3%B3w-determinantem-wielofunkcyjnego-rozwo
ju-obszar%C3%B3w-wiejskich.pdf

Scalenia gruntów determinantem wielofunkcyjnego rozwoju obszarów wiejskich
Rzeszów 2015

Obraz dzisiejszej wsi w południowo-wschodniej Polsce trafnie odzwier-
ciedla stwierdzenie Burtszty [Burszta, 1958], który podaje, że
,,środkiem, wzdłuż drogi i doliny rzeczki czy potoku, ciągną się długimi
szeregami dwa rzędy zabudowań wiejskich, od których odbiegają
prostopadle wąziutkie pasemka gruntów ciągnące się aż do granicy wsi".

Jedną z przyczyn powstania szachownicy gruntów w tym okresie, był sposób
lokowania osadników przez wielkich właścicieli ziemskich. W czasie
kolonizacji (okres XI-XV wiek) powstawały wsie na prawie niemieckim o
układzie łanowym.
Układ łanowy polegał na tym, że każdy z osadników otrzymywał wydzielone
i wytyczane długie równoległe działki gruntów o stałych wymiarach, które
tworzyły wsie.

Osadnictwo wyglądało tu w sposób następujący: po ogólnym ozna-
czeniu granic wsi sołtys wraz z miernikami i osadnikami wytyczał wzdłuż
doliny potoku, po obu stronach, dogodne miejsce do zabudowania, stara-
jąc się, aby było niedaleko do bieżącej wody, ale bezpiecznie od wiosennych
zalewów. Następnie każdemu osadnikowi wyznaczano zazwyczaj jednakowy
pas gruntu, ciągnący się od nawsia (środkowa przestrzeń po obu stronach
potoku zostawiony jako obszar wspólny), aż do granicy wsi. Wielkość tego
pasa wynosiła zwykle jeden łan. Wzdłuż każdego łanu, wytyczano drogę
polną, która umożliwiała osadnikowi dostęp do jego gruntu [Burszta, 1958].
Podobnie było z układem zabudowań. Każdy osadnik stawiał je na początku
swojego gruntu. Tak więc jedne zabudowania od drugich dzieliła szerokość
łanu, zatem długość samej wsi była wielokrotnością szerokości łanów.

Wsie łanów leśnych są znakomicie dopasowane w swoim rozplanowa-
niu do warunków fizjograficznych. Na pochyłościach i stokach wzgórz,
gdzie gleba na każdej prawie wysokości ma inną jakość, nie można było
stworzyć
bloków pól i niw. Dzielono je więc na wąskie długie pasy. W ten sposób,
każdy osadnik otrzymywał wszystkie rodzaje gleb w jednym swoim łanie
[Burszta, 1958]


Natomiast na terenie równinnym pierwotne układy osadnicze dzielo-
ne były wzdłuż dłuższego boku prostopadle do drogi, wokół której mieściła
się zabudowa, tworząc szachownicę wstęgową. Te dwa typy szachownicy wy-
nikały ze sprawiedliwego podziału przy dziedziczeniu czy spadkobraniu, który
miał na celu, aby obdarowywany miał ziemię równej wartości i jednakowo
oddaloną od siedliska.

Rozdrobnienie gruntów jest istotnym problemem polskiego rolnic-
twa. Oznacza to, że gospodarstwo należące do jednego właściciela, składa
się z kilku oddzielnych działek. Do ogromnego rozdrobnienia pól dopro-
wadził tradycyjny podział gospodarstwa pomiędzy spadkobierców, którymi
najczęściej były dzieci właściciela. W niektórych regionach kraju
niewielkie gospodarstwa składają się z kilkunastu działek, oddalonych od
siebie nawet o parę kilometrów.