gonia napisała:
> Przy czym ja neguję samego prawa, które faktycznie wynika z
> dyrektywy i naszej ustawy, o czym świadczą interpretacje przytoczone
> przez Docenta. Ja tylko proszę o podanie przepisu, który od strony
> technicznej nie wykluczałby tego prawa, przepisu, z którego wynika, że
> tak naprawdę okres otrzymania jest nieistotny.

Może przekona Cię ten wątek na forum pracowników skarbowości.

http://www.skarbowcy.pl/index.php?name=PNphpBB2&file
=viewtopic&t=571

oraz konkluzja że w czasie narad w Izbach Skarbowych potwierdzono wyroki
ETS i przykłady przytoczone przez Tomka O.

Zasada odliczenia podatku naliczonego jest fundamentalna dla systemu
podatku VAT.
Tak więc od dzisiaj radzę zacząć zbierać faktury na wszystko co się da,
bo kto wie czy przedmioty te nie zaczną kiedyś służyć czynnościom
opodatkowanym.

Jeszcze to podsumowanie z forum:

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu
różnicy podatku naliczonego nie stosuje się do podatników, którzy nie są
zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z
wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.
Tak więc stosownie do powyższego obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy
podatku naliczonego nie stosuje się m.in. do podatników, którzy nie
dokonali zgłoszenia rejestracyjnego. Omawiany przepis nie wskazuje
jednak, z jakim momentem (z punktu widzenia niemożności odliczenia
podatku naliczonego) należy wiązać status podatnika zarejestrowanego
czynnego z możliwością skutecznego odliczenia kwoty podatku w składanej
deklaracji VAT-7. Wobec czego w rozstrzyganej kwestii ważnym jest
przyjęcie czy organy podatkowe mają prawo do zakwestionowania możliwości
odliczenia kwoty podatku naliczonego w sytuacji, gdy zgłoszenie
rejestracyjne nie zostało dokonane w dniu nabycia towaru, ale w dniu
złożenia deklaracji (w której uwzględniono podatek wykazany w fakturze i
dokonano jego obniżenia) podmioty te stały się zarejestrowanymi czynnymi
podatnikami.
Zdaniem tutejszego organu podatkowego skoro ustawodawca w art. 88 ust. 4
ww. ustawy o VAT odnosi się w swoim uregulowaniu do obniżenia kwoty lub
zwrotu różnicy podatku należnego tj. do momentu późniejszego niż moment
nabycia towaru (bowiem o takim obniżeniu można mówić dopiero w
rozliczeniu deklaracji za dany okres rozliczeniowy), to za właściwy
należy uznać nie tyle moment powstania prawa do obniżenia podatku
należnego, co moment powstania możliwości realizacji przez podatnika
tego prawa.
W praktyce będzie tutaj mowa o upływie terminu do złożenia rozliczenia
(deklaracji podatkowej), w której podatnik wykazuje kwotę podatku
naliczonego obniżającą podatek należny lub kwotę zwrotu różnicy podatku.
Warunkiem koniecznym, aby przyjąć taką interpretację ww. przepisu, jest
dokonanie w tym czasie zgłoszenia rejestracyjnego.
Zatem rozważając możliwość kwestionowania odliczenia kwoty podatku
naliczonego istotnym jest ustalenie czy zgłoszenie rejestracyjne zostało
dokonane przed upływem terminu do złożenia rozliczenia za okres, w
którym nastąpiło zdarzenie uprawniające podatnika do obniżenia podatku
należnego, bowiem status podatnika zarejestrowanego jest konieczny w
momencie składania rozliczenia.
Wobec takiego stanowiska należy przyjąć, że przewidziane w art. 88 ust.
4 ustawy o VAT wyłączenie obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku
należnego ma zastosowanie tylko wtedy, gdy zgłoszenie rejestracyjne nie
zostało dokonane przed zakończeniem upływu terminu do złożenia
rozliczenia, o którym mowa wyżej.
Za takim stanowiskiem przemawia także zasada neutralności podatku od
towarów i usług wyrażająca się w umożliwieniu podatnikowi pomniejszenia
podatku należnego o kwoty podatku zapłaconego przy nabyciu towarów i
usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną. Prawo do obniżenia podatku
należnego jest zasadniczą cechą podatku od towarów i usług i dlatego
powinna być preferowana taka wykładnia przepisów podatkowych, która w
jak najmniejszym stopniu prowadzi do ograniczenia tego prawa, a tym
samym do faktycznej zmiany istoty podatku od towarów i usług. Każde
pozbawienie podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego musi
jednoznacznie wynikać z przepisów prawa, a unormowania w tym zakresie
nie powinny podlegać wykładni rozszerzającej.