On Wed, 13 Mar 2013, RedLite wrote:

> Ale co to za 'sprawa freeware'?

Sąd w ogóle nie musiał wnikać, czy podatek się należy.
Sąd wziął i stwierdził, że skoro wartość rynkowa wynosi zero,
to ewentualny podatek ma wysokość zero.
Jakbym np. za darmo pozamiatał Ci plac, to skarbówka się
przyczepi i zażąda podatku, a ja się NIE obronię tezą iż
jest to "świadczenie o wartości zerowej", bo wystawią
ogłoszenie że *każdemu* pozamiatam za darmo plac i mam
pozamiatane ;)
Ale jak napiszesz program i pozwolisz, aby KAŻDY mógł
za zerową opłatą korzystać z tego programu, to "rynkowa
wartość" wynosi zero i tyle. Tyleż również wynosi należny
podatek.
Niekupienie losu na loterii ma wartość zero - bo każdy może
za zero złotych nie kupić losu.
W odróżnieniu od "bonusa" dla pracownika, bo tego już nie
każdy może nie otrzymać, *mając* możliwość otrzymania :>

Z kolei zasadność opodatkowania "potencjału" była
wałkowana wielokroć - i jakaś logika w tym jest,
wartość losu na loterię lub kwoty ubezpieczenia OC
nie jest zerowa, ale oczywiście nie jest to równowartość
wygranej (lub "wygranej").

Jak dla mnie, poważniejszym problemem jest odpowiedź na
pytanie, skąd wzięła się teza iż pracownik PRZYJĄŁ
to świadczenie, ale to oczywiście jest poza kwestią
"nieodpłatności".

> Interpretacja SA jest bezdyskusyjnie jasna - sama możliwość uzyskania
> korzyści majątkowej jest podstawą do regulowania podatku.

Pod innymi warunkami, i te trzeba spełnić.
Nie może to być czynność "nie mogąca być przedmiotem
skutecznej umowy", czyli niezgodna z prawem.
Nie może to być darowizna.
Nie może to być świadczenie zwolnione.
Nie może to być świadczenie niepodlegające.
Nie może mieć ono wartości zerowej (rynkowej!)

To co napisałeś stanowi znaczne uproszczenie, trzeba
z tego zdawać sobie sprawę :)

Piszę o tym, że PRZYTOCZONY PRZYKŁAD JEST ZŁY, bo poszedł
za daleko i powołał się na "potencjał" o wartości (rynkowej)
zero.
Idea przytaczania jest dobra, sam przykład zły.

Dodam, że w oderwaniu od ww. problemu dotyczącego
sprawy "pracowniczej", mianowicie braku woli "nabywcy".
Bo tu bym się z krytyką stanowiska sądu zgodził :)

> A wyłączeń może być i sto tysięcy, ale i tak pozostaje nieskończona
> ilość niewyłączeń.

Oczywiscie.
100% racji.
Tyle, że istotna większość usiłujących sprowadzić sprawę do negacji
ad absurdum, bez względu czy robią to z zamiarem ironii, chęci
trollowania czy sprowokowania złego wrażenia o "pazerności fiskusa"
nacina się na to, że *ich* konkretny przykład jest zły, bo wcale
nie skutkuje podatkiem.
2 429 353 "dobrych" przykładów absurdalnego opodatkowania "nieodpłatnych
świadczeń" nie spowoduje, że ten jeden konkretny przykład przestanie
być błędny.
Właśnie dlatego, że całkiem sporo "absurdalnie oczywistych" zdarzeń
które z pozoru wydają się podlegać pod "nieodpłatne świadczenie"
*jest* uregulowanych w przepisach, łatwo wpaść na minę.
Włącznie ze sławnymi kanapkami dla dziecka (które były kiedyś
jednym z pierwszych "niecelnych" strzałów w tej dziedzinie).

Z przykładów na których ja się przejechałem, konkretnie polegało
to na nierozumieniu interpretacji ministra (kilka miesięcy mi
się ona nie podobała :)), była sprawa doliczania (a raczej
niedoliczania) kwoty "za telefon w wynajętym mieszkaniu")
przy ryczałcie.
A po prostu nie doczytałem w KC iż taka opłata to obowiązek
najemcy, nie można więc jej uznać za przychód wynajmującego
(co usiłowały robić USy i co w pierwszej chwili wydawało mi
się "zgodne z literą" - i tu byłem w błędzie).

Krótko mówiąc, DLATEGO że sam się sparzyłem dokumentując
własną wpadkę pracowicie w archiwach .podatki :P mniej więcej
wiem, na co uważać, aby nie przesadzić z absurdologią stosowaną :D

pzdr, Gotfryd