Indywidualna stawka amortyzacji lokalu mieszkalnego
2013-06-13 13:23
Indywidualna stawka amortyzacji lokalu mieszkalnego © alexandre zveiger - Fotolia.com
Do wprowadzonego do środków trwałych lokalu mieszkalnego, który u poprzedniego właściciela był wykorzystywany ponad 60 miesięcy, podatnik może zastosować indywidualną stawkę amortyzacji w wysokości maksymalnie 10% rocznie. Do kosztów uzyskania przychodów będzie on jednak mógł zaliczyć odpisy amortyzacyjne dokonywanie jedynie od tej części lokalu mieszkalnego, która wykorzystywana jest do prowadzenia działalności gospodarczej. Stanowisko takie zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 28.05.2013 r. nr IPTPB1/415-166/13-4/MAP.
Przeczytaj także: Lokal mieszkalny jako wyposażenie firmy?
Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?W 2011 r. wnioskodawca nabył na rynku wtórnym lokal mieszkalny stanowiący odrębną własność. Poprzedni właściciele lokal ten kupili w 2005 r. Wnioskodawca zamierza go wykorzystywać na cele prowadzonej działalności gospodarczej (usługi doradcze), wydzielając na te potrzeby część pomieszczeń. Przedmiotowy lokal stanowi współwłasność małżeńską i będzie po raz pierwszy wprowadzony do ewidencji wnioskodawcy. Zadał on pytanie, czy może zastosować do niego indywidualną stawkę amortyzacji? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:
„(…) Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U z 2012 r., poz. 361 ze zm.), zgodnie z którym, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) wymienionej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.
W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.
fot. alexandre zveiger - Fotolia.com
Indywidualna stawka amortyzacji lokalu mieszkalnego
Do wprowadzonego do środków trwałych lokalu mieszkalnego, który u poprzedniego właściciela był wykorzystywany ponad 60 miesięcy, podatnik może zastosować indywidualną stawkę amortyzacji w wysokości maksymalnie 10% rocznie.
Definicja środków trwałych – dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych - określona została w art. 22a ww. ustawy przez wskazanie składników majątku, które przy spełnieniu określonych w tym przepisie warunków uznać można za środki trwałe, które podlegają amortyzacji oraz w art. 22c cyt. ustawy, w którym wymieniono również składniki majątku uznawane m.in. za środki trwałe, niepodlegające amortyzacji. Definicja środków trwałych została więc dla celów podatkowych ściśle powiązana z pojęciem amortyzacji.
Z treści przepisu art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
W myśl art. 22c pkt 1 i 2 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają:
• grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów (pkt 1), budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu (pkt 2),
– zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.
Zatem, aby dany składnik majątku był uznawany za składnik majątku musi:
• stanowić własność lub współwłasność podatnika,
• zostać nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika,
• być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• jego przewidywany okres ich używania być dłuższy niż rok,
• być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Przeczytaj także:
![Służbowe mieszkanie może nie stanowić kosztów podatkowych]( "Służbowe mieszkanie może nie stanowić kosztów podatkowych [© Fabio Balbi - Fotolia.com]")
Służbowe mieszkanie może nie stanowić kosztów podatkowych
Służbowe mieszkanie może nie stanowić kosztów podatkowych
oprac. : Ministerstwo Finansów
Przeczytaj także
Skomentuj artykuł Opcja dostępna dla zalogowanych użytkowników - ZALOGUJ SIĘ / ZAREJESTRUJ SIĘ
Komentarze (0)
![Działalność nierejestrowana - na czym polega i z czym się wiąże? [© StockRocket - Fotolia.com]](https://s3.egospodarka.pl/grafika2/ulgi-dla-firm/Dzialalnosc-nierejestrowana-na-czym-polega-i-z-czym-sie-wiaze-208993-50x33crop.jpg "Działalność nierejestrowana - na czym polega i z czym się wiąże? [© StockRocket - Fotolia.com]")
Działalność nierejestrowana - na czym polega i z czym się wiąże?
