Metoda amortyzacji: zmiana niemożliwa

Przeczytaj także: Budynek wybudowany na cudzym gruncie amortyzujemy liniowo

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

01 marca 2007 r. wnioskodawczyni zakupiła budynek mieszkalny (o powierzchni 240 m2) oddany do użytkowania w 1988 r. wraz z gruntem za łączną kwotę 485 000 zł. Dnia 16 listopada 2010 r. budynek ten przekazała na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (stanowi on siedzibę firmy). Nie mogąc ustalić ceny nabycia samego budynku określiła jego wartość początkową wg wartości rynkowej z grudnia 2009 r. na podstawie wycen rzeczoznawców majątkowych. Przyjęta wartość nieruchomości to 650 904 zł. Budynek ten jest amortyzowany na okres 18 lat. Obecnie wnioskodawczyni chciałaby zacząć amortyzować go stawką indywidualną 10% na 10 lat. Zadała pytanie, czy zmiana taka jest możliwa? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(…) Na wstępie zaznaczyć należy, iż z uwagi na fakt, iż przedmiotem złożonego wniosku jest zdarzenie przyszłe, niniejszą interpretację oparto o przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r.,Nr 51, poz. 307 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2011 r., tj. obowiązującym w dniu wydania interpretacji.

W myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

W świetle art. 22a ust. 1 cytowanej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.