Wynajem lokalu dla spółki: przychód wspólnika

Przeczytaj także: Działalność gospodarcza i prywatny najem w deklaracji i ewidencji VAT

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Wnioskodawca będący wspólnikiem spółki cywilnej posiada 80% udziału w jej zyskach. Spółka posiada lokal firmowy, na który składa się parter i użytkowe poddasze. Ponieważ majątek spółki jest majątkiem odrębnym wspólników, na wnioskodawcę przypada 80% lokalu firmowego. Wnioskodawca jest również jedynym właścicielem innego lokalu mieszkalnego. Zgodnie z zawartą w marcu 2010 r. umową, wnioskodawca wynajmuje spółce swój prywatny lokal mieszkalny na cele związane z jej działalność gospodarczą, a w zamian spółka wynajmuje jemu poddasze użytkowe swojej siedziby z przeznaczeniem na mieszkanie. Oba lokale posiadają zbliżoną powierzchnie ok. 50 m2 i wartość transakcji będzie stanowić kwota 1000 zł za najem każdego z lokali, czynsze będą się kompensować. W związku z powyższym wnioskodawca zadał pytanie, czy kwota uzyskana z wynajmu lokalu mieszkalnego spółce w zamian od której wynajmuje się lokal za taką samą kwotę 1000 zł stanowi przychód do opodatkowania i w jakiej części? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(…) Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) odrębnym źródłem przychodów są określone w pkt 3 i 6 tego przepisu:

* pozarolnicza działalności gospodarcza,
* najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Powyższe oznacza, iż przychody z najmu mogą być zaliczone do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej określonych w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy lub też stanowić odrębne źródło przychodów przewidziane w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowane jako „najem prywatny”. Przychodem w myśl art. 11 ust. 1 powołanej ustawy, zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Oznacza to, że określenia wysokości przychodu z najmu zaliczanego do źródła przychodów przewidzianego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc najmu niestanowiącego pozarolniczej działalności gospodarczej, należy dokonywać w oparciu o postanowienia ww. art. 11 ustawy.
Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.