Korekta WNT: faktura wewnętrzna

Przeczytaj także: Korekta w VAT transakcji wewnątrzwspólnotowych

Zakup towaru od podatników zagranicznych z państw członkowskich co do zasady stanowi po stronie polskiego podatnika wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru. Zgodnie z ogólną regułą, obowiązek podatkowy z tego tytułu powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia (art. 20 ust. 5 ustawy o VAT). Jeżeli jednak przed tym terminem podatnik podatku od wartości dodanej (czyli kontrahent zagraniczny) wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia tej faktury (art. 20 ust. 6 ustawy o VAT).

Ostatni z przytoczonych przepisów ma w naszym przypadku zastosowanie. WNT zostało potwierdzone fakturą wystawioną w tym samym miesiącu, w którym miała miejsce dostawa towaru (czyli u naszego podatnika WNT), tj. w sierpniu. Co za tym idzie, obowiązek podatkowy z tego tytułu także i w tym miesiącu powstał (w dacie wystawionej faktury).

Należy przy tym pamiętać, że w podatku od towarów i usług rozliczenia WNT dokonuje się nie na podstawie faktury od kontrahenta zagranicznego, a faktury wewnętrznej, którą do takiej faktury polski podatnik powinien wystawić (art. 106 ust. 7 ustawy o VAT). Podatek należny z takiej faktury staje się z reguły podatkiem naliczonym podlegającym odliczeniu. Dzięki temu transakcja taka jest w większości przypadków neutralna z punktu widzenia podatku od towarów i usług dla nabywcy (chyba, że występują pewne ograniczenia w zakresie odliczenia tego podatku).

Oczywiście towary będące przedmiotem WNT mogą podlegać reklamacji bądź zwrotowi. W przypadku korekty krajowej na powyższe sprzedawca powinien wystawić fakturę korygującą. Warto w tym miejscu podkreślić, że dokumentów takich z reguły nie wystawiają kontrahenci zagraniczni, tylko np. noty kredytowe (credit note). Te należy tutaj traktować na równi z fakturami korygującymi. Podobnie jak przy WNT, w stosunku do korekty WNT polski podatnik powinien także wystawić korygującą fakturę wewnętrzną.

Problematyczne jest tutaj określenie, w którym momencie korektę taką ująć w rejestrach oraz deklaracji VAT, tym bardziej, że ustawodawca nie uregulował w przepisach takiej sytuacji. Zdaniem autora, w związku z brakiem stosownych unormowań, podatnik z przykładu powinien tutaj stosować ogólne reguły ujmowania korekt. Chodzi przede wszystkim o art. 86 ust. 10a ustawy o VAT w zakresie podatku naliczonego, który nakazuje jego zmniejszenie w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę korygującą (a jeżeli nie dokonał on jeszcze obniżenia z faktury pierwotnej – fakturę korygującą ujmuje w rozliczeniu, w którym została wykazana faktura pierwotna). Podobnie należy postąpić z podatkiem należnym (tutaj mówi się o posiadaniu potwierdzenia odbioru faktury korygującej, którą jednak w naszym przypadku podatnik sam sobie wystawił, co za tym idzie jest to ten sam moment). Inaczej należałoby postąpić w sytuacji, w której faktura korygująca została wystawiona w związku z błędami na fakturze pierwotnej (tj. gdy np. określono błędną ilość towarów, ich wartość itp.), gdzie korektę należałoby odnieść do okresu, w którym wykazana została faktura pierwotna. Ta u nas jednak nie wystąpiła. Z powyższym postępowaniem zgadzają się organy podatkowe.

Oprócz ujęcia korekty WNT w odpowiednim okresie rozliczeniowym, istotne jest także to, po jakim kursie przeliczyć wyrażone w credit note wartości na złote polskie, które zostaną wykazane w korekcie faktury wewnętrznej. Przypomnijmy, że w podatku VAT co do zasady do przeliczeń należy stosować średni kurs NBP danej waluty z dnia poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego. Przepisy milczą natomiast jak postąpić w przypadku faktur korygujących, w tym m.in. korekt WNT. W praktyce przyjęło się (stanowisko takie prezentują także organy podatkowe), że w takich sytuacjach należy stosować taki sam kurs, jaki został zastosowany do faktury pierwotnej. Co za tym idzie, wartości wykazane w credit note nasz podatnik powinien przeliczyć na złote po takim samym kursie, jaki zastosował do przeliczenia wartości z faktury dokumentującej WNT, której korekta ta dotyczy, czyli po średnim kursie ogłoszonym przez NBP z dnia poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego od tej transakcji.