Niezamortyzowana inwestycja w obcym środku trwałym

Przeczytaj także: Obce środki trwałe: wartość niezamortyzowana przepada

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

W zapytaniu wskazano, że w kwietniu 2008 r. spółka zleciła wykonanie prac budowlanych (wydzielenie magazynu w części wynajmowanego pomieszczenia magazynowego). Prace te polegały na postawieniu ścianek działowych, położeniu gładzi, przeprowadzeniu przewodów elektrycznych oraz pomalowaniu ścian. Zostały one zaliczone jako inwestycja w obcym środku trwałym. W stosunku do tej inwestycji jest stosowana indywidualna stawka amortyzacji. Obecnie spółka rozważa wypowiedzenie umowy najmu tego pomieszczenia i przeprowadzenia się do innej lokalizacji. W związku z tym zadano pytanie, czy na podstawie art. 16 ust. 41 oraz art. 15 ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych może po rozwiązaniu tej umowy niezamortyzowaną część inwestycji w obcym środku trwałym zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(…) Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z art. 16a ust. 1 ww. ustawy wynika, że środkami trwałymi są stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

* budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
* maszyny, urządzenia i środki transportu,
* inne przedmioty
* o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Do środków trwałych na podstawie art. 16a ust. 2 pkt 1 ww. ustawy zaliczane są ponadto przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 tejże ustawy, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a – 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16j ust. 4 pkt 1 ww. ustawy, podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych, z tym że dla inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat. Dla tych inwestycji budowlanych przyjęto stosunkowo krótki okres amortyzacji, który nie może być przez podatnika skracany w drodze indywidualnej decyzji, np. w wyniku rozwiązania umowy najmu. Tym samym Spółka nie ma prawa do rozłożenia wydatków poniesionych na inwestycję w obcym środku trwałym w formie rat amortyzacyjnych jedynie np. w okresie obowiązywania umowy najmu.