Odszkodowanie za nadgodziny a podatek dochodowy

Przeczytaj także: Odszkodowanie dla pracownika za nadgodziny a podatek

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

W zapytaniu wyjaśniono, że spółka zawarła przed sądem pracy z byłym pracownikiem ugodę, na podstawie której tytułem odszkodowania za świadczenie pracy przez tego pracownika w godzinach nadliczbowych w okresie całego zatrudnienia (01.06.1980 r. do 01.06.2008 r.) zobowiązała się do zapłaty mu kwoty 38 000 zł. Ugoda ta została zawarta 5 listopada 2008 r., środki wypłacono 9 grudnia 2008 r. Zadano pytanie czy od tego odszkodowania należało pobrać podatek dochodowy? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(…) Zgodnie z brzmieniem art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 -16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Spółka zawarła w dniu 5 listopada 2008 r. przed Sądem Pracy, z byłym pracownikiem Spółki (powodem), ugodę sądową, na podstawie której zobowiązała się do zapłaty kwoty 38.000,00 zł tytułem odszkodowania za świadczenie pracy powoda w godzinach nadliczbowych w okresie całego zatrudnienia u pozwanego.

Spółka wypłaciła powodowi odszkodowanie pomniejszone o naliczony podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 19%.

Należy stwierdzić, że wypłacona byłemu pracownikowi kwota stanowiła w rzeczywistości wypłatę zaległego wynagrodzenia za przepracowane godziny nadliczbowe, wypłaconego po ustaniu stosunku pracy, a nie odszkodowanie.

Wypłacone byłemu pracownikowi świadczenie, jako związane ze stosunkiem pracy, należało zatem zakwalifikować do przychodów określonych w przepisie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako przychód ze stosunku pracy.

Ponieważ wynagrodzenie za godziny nadliczbowe nie zostało wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zatem na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Pracodawca, jako płatnik dokonujący wypłaty tego rodzaju przychodów jest obowiązany do poboru zaliczki i przekazania jej na rachunek właściwego urzędu skarbowego, zgodnie z zasadami podanymi w art. 32 i 38 tej ustawy.

Zasadnym przy tym jest podkreślenie, że gdyby pracodawca wypłacał pracownikowi wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, w sposób i na zasadach Kodeksu pracy, od wynagrodzeń tych byłby zobowiązany pobrać zaliczki na podatek dochodowy. Zatem pracownik otrzymujący przychód z tego źródła, jakkolwiek uzyskany w terminie późniejszym, nie może być w uprzywilejowanej sytuacji podatkowej, w stosunku do innych pracowników, otrzymujących takie przychody w terminie.

Reasumując, pracodawca wypłacając po ustaniu zatrudnienia, należności ze stosunku pracy, z tytułu przepracowanych godzin nadliczbowych, na podstawie zawartej ugody sądowej, jest obowiązany obliczyć i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy.(…)”

Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów