Dwie umowy o pracę a koszty uzyskania przychodu

Przeczytaj także: Dwie umowy o pracę: zryczałtowane koszty podatkowe

Przypomnijmy, art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, iż koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:

1. wynoszą 111 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1.335 zł, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej,
2. nie mogą przekroczyć łącznie 2.002 zł 05 gr za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej,
3. wynoszą 139 zł 06 gr miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1.668 zł 72 gr, w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę,
4. nie mogą przekroczyć łącznie 2.502 zł 56 gr za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.

Jak wynika z powyższego przepisu, ustawodawca uzależnia stosowanie kosztów uzyskania przychodów od ilości zawartych umów o pracę. Co za tym idzie, w przypadku zawarcia dwóch umów o pracę, z tytułu każdej z nich przysługują zryczałtowane koszty uzyskania przychodu. Dodatkowo w powyższym nic nie mówi się o tym, iż umowy te muszą być zawarte z różnymi pracodawcami. Tym samym, koszty uzyskania przychodów będą przysługiwały w stosunku do każdej umowy o pracę nawet w sytuacji, gdy będą one zawarte w tym samym pracodawcą (oczywiście w różnym zakresie).

W takiej sytuacji zatem, w zależności od tego, czy zakład pracy znajduje się w tej samej miejscowości co miejsce zamieszkania pracownika, płatnik (pracodawca) w trakcie roku powinien stosować w odniesieniu do każdej z umów koszty uzyskania przychodu w wysokości 111,25 zł lub 139,06 zł miesięcznie.

Pewne wątpliwości powstają, gdy stosowane przez pracodawcę pracownicze koszty przekroczą roczne limity przewidziane w ustawie (czyli 2 002,05 zł lub 2 502,56 zł). Odpowiedź na powyższe znalazła się w piśmie nr PB5/MC-033-50-736/05 p.o. Zastępcy Dyrektora Departamentu Podatków Bezpośrednich z 29 kwietnia 2005 r. do Izby Skarbowej w Lublinie, w którym to resort finansów stwierdził, iż „w przypadku gdy pracownika łączą z jednym pracodawcą dwie umowy, przy obliczaniu zaliczki na podatek, zakład pracy jest zobowiązany uwzględnić koszty uzyskania od obydwu stosunków w pełnej wysokości, bez względu na przekroczenie limitu rocznego”.

Tym samym przy ustalaniu należnej zaliczki na podatek pracodawca nie uwzględnia w trakcie roku powyższych ograniczeń. Dopiero podatnik (pracownik) w zeznaniu rocznym wykaże koszty uzyskania przychodu nie wyższe niż przysługujące limity.