Wyposażenie za pieniądze z PUP a koszty podatkowe

Przeczytaj także: Zakupy za środki z urzędu pracy a koszty podatkowe

Ustalając, czy wydatek na dany składnik majątku może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów firmy, należy kierować się dwiema podstawowymi zasadami. Pierwsza – musi mieścić się w definicji kosztów uzyskania przychodów w myśl ustawy o podatku dochodowym. Druga – nie może znaleźć się w katalogu wyłączeń z tych kosztów.

Definicja kosztów uzyskania przychodów została podana w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z nim, do kosztów tych zalicza się wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Bez wątpienia powyższe wydatki do takich się zaliczają. Tym samym pierwszy z warunków jest spełniony.

Drugi natomiast został określony w art. 23 ust. 1 ustawy, który to zawiera katalog wyłączeń z kosztów podatkowych. Przed rozpatrzeniem czy i ten jest spełniony, należy jednak wyjaśnić pewną kwestię. Otóż należy pamiętać, że nabyte lub wytworzone składniki majątku o wartości początkowej przekraczającej 3 500 zł, podatnik zaliczka do środków trwałych (lub wartości niematerialnych i prawnych) poprzez ich ujęcie w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, a następnie amortyzuje wybraną przez siebie metodą.

Z kolei wytworzone lub nabyte składniki majątku o wartości do 3 500 zł podatnik może albo odnieść w ciężar kosztów w miesiącu oddania ich do użytkowania, albo ująć w ewidencji środków trwałych i zamortyzować jednorazowo w miesiącu oddania ich do użytkowania lub miesiącu następnym lub też ująć w ewidencji środków trwałych i amortyzować zgodnie z ogólnymi zasadami amortyzacji (czyli tak jak składniki majątku o wartości powyżej 3 500 zł).

Wybór metody ma istotny wpływ na koszty w sytuacji, gdy dany składnik majątku został zakupiony ze środków z urzędu pracy otrzymanych na podjęcie działalności gospodarczej. Dlaczego?

Otóż jak wskazaliśmy wyżej, aby dany wydatek zaliczyć do kosztów podatkowych, musi spełniać dwa warunki. Pierwszy już został omówiony. Rozpatrzmy teraz drugi, przy czym najpierw dla sytuacji, gdy dany składnik majątku stał się środkiem trwałym firmy. Art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Tym samym odpisy amortyzacyjne od zakupionych środków trwałych sfinansowanych przez urząd pracy nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów. Przy czym bez znaczenia pozostaje tutaj wybrana metoda amortyzacji (czyli liniowa, degresywna, czy też jednorazowa w odniesieniu do tych składników majątku, których wartość nie przekracza 3 500 zł)

Inaczej jednak jest w przypadku tych składników majątku, których wartość początkowa nie przekracza 3 500 zł i których podatnik nie zaliczył do środków trwałych, a uznał za koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania. Przepisy art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyłączają bowiem z kosztów podatkowych tak sfinansowanych wydatków. Na tej podstawie – zdaniem autora – można je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko takie wyraził także Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 07.04.2008 r. nr IBPB1/415-16/08/TK/KAN-130/01/08/KAN-3183/03/08, w której to wskazał, że „(…)Fakt sfinansowania wskazanych powyżej wydatków ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej, nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo iż przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (…) wydatki poniesione na zakup składników majątku nie zaliczonych do środków trwałych a więc stanowiących wyposażenie, oraz na remont siedziby firmy, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tej działalności.(…)”

Reasumując powyższe, wydatki na środki trwałe, które zostały sfinansowane ze środków pochodzących z urzędu pracy, nie zostaną zaliczone do kosztów podatkowych przedsiębiorcy. Natomiast ustawa o podatku dochodowym nie zabrania zaliczenia do takich kosztów sfinansowanych ze środków pochodzących z PUP wydatków na nabycie wyposażenia (czyli składników majątku o wartości nie przekraczającej 3 500 zł, które nie zostały zaliczone do środków trwałych).