Hotel dla koni rozliczany jak umowa najmu?

Przeczytaj także: Odsetki od spóźnionej spłaty także z podatkiem dochodowym

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Wnioskodawca jest właścicielem gospodarstwa rolnego. Na posiadanej ziemi uprawia zboża. Zbiera także siano z łąk oraz trawę. Część terenu, ok. 1,5 ha gruntów, jest ogrodzone. Wnioskodawca zamierza przeznaczyć go pod chów koni w systemie wolnowybiegowym (czyli bez zamykanej stajni, z otwartą wiatą, do której konie wchodzą same, gdy chcą). Chów taki z jednej strony wymaga niewielkiego nakładu pracy, z drugiej zaś zapewnia zaspokojenie potrzeb koni zgodnie z ich genetycznymi uwarunkowaniami.

Wnioskodawca będzie zbierał obornik wyprodukowany przez konie, który jest bardzo wartościowym i ekologicznym nawozem. Niestety jego zwierzęta nie produkują tego obornika w ilości wystarczającej dla gospodarstwa. Dlatego też, z uwagi na to że zakup większej ilości zwierząt jest nieuzasadniony ekonomicznie, zainteresowany zamierza przetrzymywać na terenie swojego gospodarstwa zwierzęta te należące do osób trzecich (w liczbie ok. 10 sztuk).

W obrębie gospodarstwa wnioskodawca będzie sprzedawał właścicielom koni wyprodukowane przez siebie zboża, słomę jak i zielonkę i siano. Za taką pasze właściciele będą mu uiszczać opłaty raz w miesiącu wg ilości określonych indywidualnie dla każdego konia.

Zainteresowany nie będzie natomiast pobierał opłat za korzystanie z jego terenu. Zachowa on natomiast obornik produkowany przez te konie (zbierał go będzie sam bez dodatkowych opłat), który następnie zostanie wykorzystany do nawozu pól.

Z każdym właścicielem zostanie zawarta umowa cywilnoprawna, która będzie zawierać następujące warunki: właściciel gospodarstwa udostępnia wybiegi i zobowiązuje się sprzedawać paszę, która rozliczna będzie raz w miesiącu, a właściciele zgadzają się na bezpłatne pozyskiwanie obornika i są zobowiązani do czyszczenia koni, zapewnienia im ruchu, szkolenia, we własnym zakresie, zamawiania i opłacania usług kowala, weterynarza, odpowiedzialność za konie i wypadki losowe ponosić będą właściciele koni.

Wnioskodawca zadał pytanie, czy prowadzenie takiej działalności rolniczej będzie wymagało płacenia podatku dochodowego? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(...) Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej. Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy, działalnością rolniczą w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:
1. miesiąc - w przypadku roślin,
2. 16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
3. 6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt
-licząc od dnia nabycia.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie określa, co dla celów opodatkowania tym podatkiem, rozumie się pod pojęciem działalności rolniczej. Przy czym, przepisów ww. ustawy nie stosuje się (co do zasady) do przychodów uzyskiwanych z tej działalności. Zauważyć przy tym należy, że wyliczenie dokonane w ww. art. 2 ust. 2 ww. ustawy, ma charakter wyczerpujący. Zgodnie z przedstawioną definicją działalności rolniczej podstawową jej cechą jest uzyskiwanie produktów w stanie nieprzetworzonym, pochodzących z uprawy (produkty roślinne), chowu lub hodowli (produkty zwierzęce). Wszelkie inne przychody pośrednio związane z działalnością rolniczą, czy też powstające przy okazji prowadzenia działalności rolniczej - nie stanowią przychodów z tej działalności. Przychody te, mimo że uzyskiwane są przez osoby prowadzące działalność rolniczą, pochodzą jednakże z innych źródeł niż ta działalność i w związku z tym podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, według zasad określonych w ww. ustawie. Działalności rolniczej nie stanowią m.in. przychody uzyskane ze świadczenia podmiotom trzecim usług z wykorzystaniem gospodarstwa rolnego lub jego składników.(...)

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że przychody ze sprzedaży produktów rolnych (siano, słoma, zielonka) oraz owsa właścicielom koni z własnego gospodarstwa rolnego stanowić będą przychody z działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 ust. 2 ww. ustawy.

W związku z tym do przychodów z tego tytułu nie znajdą zastosowania przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji dochody uzyskane z tej sprzedaży, nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast „przetrzymywanie” koni na terenie gospodarstwa rolnego w celu pozyskiwania obornika nie będzie działalnością rolniczą w świetle definicji zawartej w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca zamierza bowiem zawrzeć umowy cywilnoprawne z właścicielami koni na świadczenie usług „przetrzymywania” koni na terenie gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy w zamian za pozyskanie obornika, który będzie wykorzystywał do nawożenia gleby. Czynność „przetrzymywania” koni, o której mowa we wniosku, w istocie sprowadzała się będzie do udostępnienia przez Wnioskodawcę terenu, na którym znajduje się jego gospodarstwo rolne, do wybiegu dla koni, korzystania z wiaty (stanowiącej schronienie dla koni przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi) i dokonania innych czynności niezbędnych do egzystencji zwierząt (koni). Wnioskodawca będzie zatem świadczył usługi na rzecz podmiotów trzecich z wykorzystaniem gospodarstwa rolnego i jego składników. Powyższe usługi nie mieszczą się zatem w definicji działalności rolniczej, o której mowa w powołanym wyżej przepisie (powstaną one nie w związku, lecz przy okazji prowadzenia działalności rolniczej). W konsekwencji powstały z ww. tytułu przychód, mimo że uzyskiwany będzie przez osobę prowadzącą działalność rolniczą, nie będzie pochodził z działalności rolniczej i w związku z tym podlegał będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na zasadach określonych w przepisach ww. ustawy.

Wskazać bowiem należy, że umowę, na podstawie której właściciel nieruchomości udostępnia część ww. nieruchomości innym osobom w celu przetrzymywania tam koni, w zamian za co właściciele koni przekazują na rzecz właściciela nieruchomości prawo własności końskiego nawozu, mającego wymierną wartość ekonomiczną, należy uznać za umowę podobną do umowy najmu. Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 380 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju (art. 659 § 2 KC). W analizowanym przypadku takim świadczeniem będzie koński nawóz. W efekcie wartość nawozu należy uznać za przychód ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, źródłami przychodów są: najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa i inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy). Przy czym, przychody z ww. tytułu należy ustalić w wysokości wartości rynkowej pozyskanego obornika.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy, stwierdzić należy, że przychody z tytułu „przetrzymywania” koni na terenie gospodarstwa rolnego w celu pozyskiwania obornika, w świetle przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, będą stanowić przychody ze źródła przychodów, wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. (...)”

Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów