Stawka amortyzacji budynku na cudzym gruncie

Przeczytaj także: Ulepszenie inwestycji w obcym środku trwałym

Ustawy o podatkach dochodowych przewidują odrębną grupę środków trwałych, czyli tzw. inwestycje w obcych środkach trwałych. Mieszczą się tutaj nakłady poniesione przez danego przedsiębiorcę na cudze środki trwałe, niemniej mające służyć jego działalności gospodarczej. Ustawodawca nakłady takie pozwala zamortyzować dużo szybciej niż własne środki trwałe. Przykładowo dla inwestycji w obcych budynkach (lokalach) czy budowlach okres ich amortyzacji zaczyna się już od 10 lat. Oznacza to zastosowanie stawki amortyzacyjnej w wysokości 10% w skali roku.

Czy powyższe jest korzystne dla firmy? Zakładając że „zwykła” stawka amortyzacji budynków wynosi 2,5% - jak najbardziej. Okres amortyzacji takiej inwestycji może być bowiem nawet czterokrotnie krótszy, a co za tym idzie, poniesione w tym celu nakłady dużo szybciej znajdą się w kosztach uzyskania przychodu

Dla takich składników majątku natomiast ustawodawca nie przewidział możliwości szybszej amortyzacji - mają do nich zastosowanie te same stawki i metody amortyzacji, co przy budynkach i budowlach wzniesionych na własnych gruntach.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 09.09.2015 r. nr IBPB-1-1/4511-338/15/DW wyjaśnił, że „(...) Zgodnie z przyjętą linią orzecznictwa sądowego poprzez „inwestycje w obcych środkach trwałych” należy rozumieć nakłady ponoszone na ulepszenie istniejącego już środka trwałego, który nie stanowi własności (współwłasności) podatnika, jest jednak przez niego wykorzystywany, na podstawie stosownej umowy (najmu, dzierżawy, użyczenia, itp.). Przy czym wszystkie nakłady poniesione przed oddaniem składnika majątku do używania (również o charakterze odtworzeniowym - remontowym) należy zaliczyć do inwestycji w obcym środku trwałym. (...)

Natomiast budynek wybudowany na cudzym gruncie (wytworzony), mimo że z ekonomicznego punktu widzenia jest szczególnego rodzaju inwestycją, to na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi odrębną kategorię środka trwałego, który (po spełnieniu ustawowych przesłanek) może być amortyzowany przez podatnika, który wybudował ten budynek, niezależnie od posiadania tytułu własności do gruntu, na którym budynek ten jest posadowiony i przewidywanego okresu jego używania. (...)

Cyt. przepis art. 22a ust. 2 pkt 2 ustawy o PIT ma zatem zastosowanie gdy podatnik niebędący właścicielem gruntu, obejmując go na określony czas we władanie na podstawie np. umowy dzierżawy lub najmu, czy też użyczenia przewidującej zgodę właściciela na wybudowanie na nim budynku lub budowli, realizuje taką budowę dla celów swojej działalności. W tym przypadku budynki (budowle) wybudowane i wykorzystywane przez podatnika nie stanowią jego własności, mimo poniesienia przez niego nakładów na ich wybudowanie, lecz stanowią jego środek trwały podlegający amortyzacji na podstawie art. 22a ust. 2 pkt 2 ustawy o PIT.(...)”

Dla budynków niemieszkalnych ustawodawca przewidział w Wykazie Rocznych Stawek amortyzacyjnych stawkę w wysokości 2,5%. W przypadku wystąpienia warunków uzasadniających jej podwyższenie, można tego dokonać przy zastosowaniu współczynników określonych w art. 22i ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i odpowiednio art. 16i ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.