Podatek od wartości dodanej w koszty uzyskania przychodu?

Przeczytaj także: Zagraniczny podatek VAT a koszty uzyskania przychodu

Na szczęście tak szeroką i zarazem błędną interpretację przepisów fiskusowi wytknęły sądy administracyjne. I nie chodzi tutaj tylko o orzeczenie wydane stosunkowo niedawno.
Przykładem starszych rozstrzygnięć jest chociażby wyrok WSA w Gliwicach z 27.12.2007 r., sygn. akt I SA/Gl 924/07 – w którym to sąd wskazał, że:

„(…) zwrot podatku od wartości dodanej podatnikom niemającym siedziby na terytorium kraju, w którym wystawiono fakturę z wykazanym podatkiem VAT, przysługujący zgodnie z postanowieniami art. 2 VIII Dyrektywy Rady UE z dnia 6 grudnia 1979 r. (79/1072/EEG) nie jest tożsamy ze zwrotem różnicy podatku od towarów i usług, w rozumieniu art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. (...). W ocenie składu orzekającego, uprawnienie do »zwrotu różnicy podatku od towaru i usług« w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ma miejsce wyłącznie w sytuacji określonej w art. 87 ust. 1 polskiej ustawy o podatku od towarów i usług (…).”

Z czasem zatem i organy podatkowe zmieniły swoje stanowisko w tej sprawie, co przejawia się m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 31.10.2013 r. nr IPTPB1/415-530/13-2/AP, Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13.05.2013 r. nr IBPBI/1/415-195/13/ŚS), z dnia 7.12.2012 r. nr IBPBI/2/423-1172/12/MS, Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 15.02.2013 r. nr ITPB1/415-1239/12/WM, czy Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 17.12.2012 r. nr ILPB1/415-903/12-2/TW.

W ostatniej z przytoczonych interpretacji czytamy: „(…) Jednoznaczna definicja ustawowa pojęcia stanowiącego treść normy prawnej zawartej w art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyklucza inne rozumienie. Zatem przez podatek od towarów i usług należy rozumieć podatek, o którym mowa w ustawie o podatku od towarów i usług.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o podatku od wartości dodanej - rozumie się przez to podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą.

Zatem ustawa o podatku od towarów i usług rozróżnia pojęcie podatku od wartości dodanej i pojęcie podatku od towarów i usług. Sformułowanie „podatek od towarów i usług” jest określeniem podatku od wartości dodanej obowiązującym wyłącznie w Polsce, a nie w innych krajach członkowskich. Tym samym nie można utożsamiać podatku od wartości dodanej obowiązującego w innym państwie członkowskim, niż Polska, z podatkiem od towarów i usług obowiązującym w Polsce.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, iż cytowany art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będzie miał w przedmiotowej sprawie zastosowania, ponieważ dotyczy podatku od towarów i usług, a nie podatku od wartości dodanej.(…)”

Konkludując zapłacony podatek od wartości dodanej (oczywiście odpowiednio udokumentowany) jest kosztem uzyskania przychodów. W związku z tym podatnik może zaliczyć do tych kosztów wartość brutto wynikającą z faktur zakupowych, wystawionych w innych państwach członkowskich i to bez względu na to, czy przysługuje mu prawo, czy nie, do zwrotu podatku od wartości dodanej w innym kraju Unii Europejskiej.

Należy jednak pamiętać o tym, iż w przypadku wystąpienia o zwrot podatku od wartości dodanej i jego otrzymania, podatnik winien wykazać z tego tytułu przychód (jako że wcześniej podatek ten zwiększył koszty prowadzonej firmy).