Winda w bloku: zwolnienie z opłaty bez podatku dochodowego

Przeczytaj także: Zwrot ze spółdzielni mieszkaniowej bez podatku dochodowego

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Lokatorzy mieszkań w spółdzielni mieszkaniowej, zgodnie z postanowieniami zawartymi w statucie oraz obowiązujących w spółdzielni regulaminach dotyczących rozliczeń z poszczególnych tytułów opłat, są obciążani zaliczkami na finansowane modernizacji dźwigów osobowych (w budynkach w takie urządzeniach wyposażonych). Jednakże z uwagi na to, że użytkownicy mieszkań znajdujących się na parterze budynków oraz na pierwszym piętrze z dźwigów tych nie korzystają lub korzystają w ograniczonym zakresie, ustalono w statucie i regulaminach, że użytkownicy mieszkań położonych na parterze opłatami tymi nie będą obciążani, zaś użytkownicy mieszkań znajdujących się na pierwszym piętrze będą obciążani opłatą w wysokości 50% obowiązującej opłaty. Pozostali użytkownicy wnoszą zaś pełną opłatę z tego tytułu. Zadano pytanie, czy takie zwolnienie z opłaty bądź ograniczenie jej wysokości będzie skutkowało wystawieniem informacji PIT-8C? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(…) Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, źródłami przychodów są inne źródła.

Kliknij, aby powiekszyć

fot. xy - Fotolia.com

Winda

Zwolnienie mieszkańców zajmujących lokale mieszkalne na parterze budynku z opłat na finansowanie bieżącej eksploatacji, konserwacji i remontów bieżących dźwigów osobowych oraz obniżenie ww. opłat dla użytkowników mieszkań znajdujących się na pierwszym piętrze, nie stanowi przychodu tych osób w podatku dochodowym.

Stosownie do treści art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.
Mając powyższe na uwadze, wskazać należy, że podstawą uzyskania przychodów z innych źródeł mogą być – co do zasady – takie czynności, w wyniku których po stronie osoby fizycznej następuje przysporzenie majątkowe.

W świetle art. 42a ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Na gruncie prawa podatkowego przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest każda forma przysporzenia majątkowego, tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna. Termin „świadczenie” pojawia się na gruncie ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121) i zgodnie z art. 353 § 2 ww. Kodeksu, świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu. Dla celów podatkowych pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie kosztem majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy.

Wnioskodawca wskazał, że ze względu na to, iż użytkownicy mieszkań znajdujących się na parterze budynków oraz na pierwszym piętrze nie korzystają z dźwigów osobowych lub korzystają w bardzo ograniczonym zakresie, ustalono w statucie i regulaminach udział poszczególnych użytkowników lokali w kosztach bieżącej eksploatacji, konserwacji oraz remontach bieżących, zgodnie z którym nie obciążono użytkowników mieszkań położonych na parterze budynku ww. opłatami, osoby zamieszkałe na pierwszym piętrze obciążono opłatą w wysokości 50% obowiązującej opłaty, użytkownicy lokali powyżej pierwszego piętra wnoszą pełną opłatę.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1222), członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

Stosownie do art. 4 ust. 1¹ ww. ustawy, osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, są obowiązane uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 5.

W myśl art. 4 ust. 2 powołanej ustawy, członkowie spółdzielni będący właścicielami lokali są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

Na podstawie art. 4 ust. 4 cytowanej ustawy, właściciele lokali niebędący członkami spółdzielni są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych. Są oni również obowiązani uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni, które są przeznaczone do wspólnego korzystania przez osoby zamieszkujące w określonych budynkach lub osiedlu. Obowiązki te wykonują przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 5.

Spółdzielnia Mieszkaniowa może w dowolny sposób kształtować ceny opłat dla poszczególnych grup użytkowników. Nie mają one jednak charakteru indywidualnego, adresowane są do wszystkich osób spełniających określone warunki, a tym samym nie powodują powstania po ich stronie przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy zatem zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że osoby nie wnoszące opłat za dźwig, tj. zajmujące lokale na parterze budynku oraz osoby zajmujące lokale na pierwszym piętrze, wnoszące opłaty za dźwig w niższej wysokości, tj. 50% stawki planowej, na podstawie statutu i regulaminu Spółdzielni Mieszkaniowej ustalającego stawki opłat dla lokali obsługiwanych przez dźwigi - nie uzyskują przychodu z innych źródeł, ponieważ nie wystąpiły po ich stronie żadne realne korzyści majątkowe.

Zatem, zwolnienie mieszkańców zajmujących lokale mieszkalne na parterze budynku z opłat na finansowanie bieżącej eksploatacji, konserwacji i remontów bieżących dźwigów osobowych oraz obniżenie o 50% ww. opłat dla użytkowników mieszkań znajdujących się na pierwszym piętrze, nie będzie skutkowało obowiązkiem wystawienia przez Spółdzielnię ww. osobom informacji PIT-8C. (…)”

Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów