Koszty do usługi głównej: stawka VAT na fakturze
2014-01-28 11:43
Przeczytaj także: Miejsce świadczenia usług i rejestracja VAT
Natomiast w myśl art. 28b ust. 1 ustawy, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.
Z powyższego przepisu art. 28b ust. 1 ustawy wynika zatem, iż w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika, miejscem ich świadczenia jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę, czyli opodatkowanie usług zostaje przeniesione do państwa, gdzie następuje faktyczna ich konsumpcja.
Natomiast w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 28b ust. 2 ustawy).(…)
Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów określenia jej opodatkowania. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla tych celów wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę zasadniczą, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi zasadniczej.
Aby móc wskazać, iż dana usługa jest usługą złożoną, winna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.
W przypadku usług o charakterze złożonym, o miejscu opodatkowania decydować będzie to, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jedną usługą kompleksową, czy też z szeregiem jednostkowych usług. Ocena tej okoliczności winna odbywać się więc w oparciu o to, czy dokonywane czynności (świadczenia) wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter.
Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że ponoszone przez Wnioskodawcę koszty za przejazdy samochodem osobowym w związku z wykonywaną usługą doradztwa stanowią integralną jej część i pełnią funkcję pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej jaką jest usługa doradztwa. Kwota kosztów ponoszonych za przejazdy samochodem osobowym nie jest odrębnym elementem, ale wraz z usługą doradztwa tworzy pewną całość, stanowiącą z ekonomicznego punktu widzenia jedno świadczenie. Jak wskazał Wnioskodawca - poniesione koszty dojazdu samochodem osobowym są ściśle związane ze świadczoną na rzecz kontrahenta usługą doradztwa, a zatem służą zapewnieniu prawidłowego wykonania usługi głównej. W konsekwencji w przypadku świadczenia usługi doradztwa wraz z przejazdami samochodem osobowym, mamy do czynienia z jedną kompleksową usługą.
Wobec powyższego, poniesione przez Wnioskodawcę koszty dojazdu samochodem osobowym powinny być opodatkowane według zasad właściwych dla świadczonej usługi zasadniczej – usługi doradztwa.
Potwierdzeniem powyższego jest art. 78 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), z którego wynika, że do podstawy opodatkowania wlicza się następujące elementy:
a. podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT;
b. koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
W związku z powyższym, ponoszone przez Wnioskodawcę koszty za przejazdy samochodem osobowym zwiększają kwotę należną od nabywcy z tytułu świadczonej usługi, co oznacza, że podstawa opodatkowania na fakturze dokumentującej świadczoną usługę doradztwa, powinna obejmować również kwotę kosztów za przejazdy samochodem osobowym.
Należy zauważyć, iż z wniosku wynika, że przedmiotowa usługa doradztwa nie podlega opodatkowaniu na terytorium Polski. Tym samym, przejazdy samochodem osobowym związane z usługą doradztwa również nie podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski. Wobec powyższego, do przejazdów tych nie ma zastosowania stawka podatku w wysokości 23%.(…)”
Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów
1 2
oprac. : Ministerstwo Finansów
Przeczytaj także
Skomentuj artykuł Opcja dostępna dla zalogowanych użytkowników - ZALOGUJ SIĘ / ZAREJESTRUJ SIĘ
Komentarze (0)