Utrata prawa do karty podatkowej gdy usługi dla firmy?

Przeczytaj także: Forma opodatkowania 2014: opłacalny ryczałt ewidencjonowany?

Mało tego, przy niektórych firmach ustawodawca zastrzega, że wyświadczenie usługi na rzecz innego określonego podmiotu, może spowodować utratę prawa do karty podatkowej. Kiedy z takimi przypadkami będziemy mieć do czynienia?

Warunki, jakie należy spełnić, aby w ogóle mówić o zastosowaniu opodatkowania w formie karty podatkowej, zostały określone w art. 25 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. I tak, co jest niezwykle istotne, aby opodatkowanie kartą podatkową było w ogóle możliwe, zgłaszana do opodatkowania w ten sposób firma nie może być prowadzona poza Rzeczpospolitą Polską. Ponadto ustawodawca wymaga tutaj, iż podatnik poza jednym rodzajem działalności gospodarczej (wymienionej w art. 23) nie może prowadzić innej działalności. W tym samym zakresie co podatnik działalności nie może prowadzić także jego małżonek.

Ustawodawca wyłącza zastosowanie karty także w przypadku korzystania przy prowadzeniu firmy z usług osób niezatrudnionych u danego przedsiębiorcy na umowę o pracę, czy też usług innych firm (za wyjątkiem usług specjalistycznych).

Ważne jest przy tym nie tylko to, z czyich usług się korzysta, ale niekiedy także na czyją rzecz takowe są świadczone. W tej materii istotne są dwa przypadki. Pierwszy z nich dotyczy usług złotnictwa – jubilerstwa, wymienionych pod poz. 4 części I tabeli będącej załącznikiem nr 3 do ustawy. Otóż tego typu usługi mogą być świadczone jedynie dla ludności. Co za tym idzie, wykonanie ich na rzecz innej firmy wyłącza opodatkowanie kartą podatkową.

Drugi przypadek dotyczy usług w zakresie robót budowlanych (murarskich, ciesielskich, dekarskich, posadzkarskich, malarskich, związanych z wykładaniem i tapetowaniem ścian, izolatorskich, związanych z wznoszeniem i montażem konstrukcji stalowych), sztukatorstwa, odgrzybiania budynków, cyklinowania, zduństwa, robót budowlanych instalacyjnych dotyczących zakładania instalacji (grzewczych, wentylacyjnych, klimatyzacyjnych, wodnokanalizacyjnych, gazowych, elektrycznych i osprzętu elektrycznego) oraz studniarstwa (usługi wymienione w pozycjach 70-76 części I tabeli).

Te także co do zasady winny być świadczone dla ludności. Ustawodawca dopuszcza jednak ich świadczenie także na rzecz innych podmiotów, jednakże pod warunkiem, że rozmiar tych usług, których odbiorcami nie jest ludność, nie przekroczy określonego limitu. Ten na w 2013 r. wynosi 63 152 zł przychodu rocznie.

Przez pojęcie „ludność” należy tutaj rozumieć osoby fizyczne i gospodarstwa domowe oraz inne podmioty, tj. indywidualne gospodarstwa rolne i ogrodnicze, zakłady wytwórcze, budowlane, handlowe i usługowe, prowadzone przez osoby fizyczne i spółki niemające osobowości prawnej, oraz zakłady prowadzone przez agentów. Pojęcie „ludność” obejmuje również organizacje wyznaniowe i zakonne, placówki państw obcych (wyłącznie w rozumieniu służb dyplomatycznych i konsularnych) oraz rady szkół i placówek, rady rodziców i inaczej nazwane reprezentacje rodziców.

Co za tym idzie, w powyższym limicie będą mieścić się wymienione wyżej usługi świadczone m.in. na rzecz spółek akcyjnych i spółek z o.o.

Warto wiedzieć
Wyłączenie prawa do karty podatkowej z uwagi na świadczenie usług na rzecz odbiorców innych, aniżeli ludność, ma charakter wyjątkowy i obowiązuje w ograniczonym zakresie. Ograniczenia takiego nie należy stosować szerzej, niż nakazuje ustawa, a więc jedynie w przypadkach opisanych wyżej.