Użytkownik "cef" <c...@i...pl> napisał w wiadomości
news:dr8k95$3kq$1@atlantis.news.tpi.pl...
> > zacytuję:
> >
> > W sytuacji, gdy podatnik działając we własnym imieniu, lecz na
> > rachunek innej osoby, bierze udział w świadczeniu usług to należy
> > uznać, że podatnik nabył i wyświadczył te usługi (art. 6 ust. 4 VI
> > Dyrektywy Rady)
>
> Przyznam szczerze, że nie bardzo mi to pasuje,
> bo M L nie bierze udziału w świadczeniu.
>
> Przy okazji trochę poczytałem
> i znalazłem kilka podobnie brzmiących do tego:
>
> http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php
>
> Sygnatura:
> USIII/443/VAT/218/122/05EL
>
> wynikałoby, że może być też zerowa stawka.
> Nie ma to jak jednolite stanowiska US :-)
>
z tego co niżej wynika, że oboje mamy rację, a wszystko zależy od umowy.
Nadal jednak obstawiam, że najprościej byłoby gdyby to przewoźnik
bezpośrednio obciążał odbiorcę

PI/005-1329/04/CIP/01

Izba Skarbowa w Gdańsku

Stan faktyczny

Podatnik dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokumentując to
fakturą. Dostarczając towar Podatnik korzysta z usługi krajowego przewoźnika
na trasie z magazynu w Gdyni do miejsca przeznaczenia w kraju odbiorcy.
Podatnik nabywa przedmiotową usługę transportową na podstawie umowy zawartej
we własnym imieniu z polskim przewoźnikiem. Koszty transportu ponoszone
przez Podatnika podlegają rozliczeniu z odbiorcami towarów na podstawie
dodatkowej pozycji faktury, koszty te nie stanowią elementu kalkulacyjnego
ceny towaru

Ocena prawna stanu faktycznego

Na wstępie należy wskazać, że przepisy w zakresie podatku od towarów i usług
nie zawierają takiego pojęcia jak "refakturowanie".

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Podatnik dokonuje
wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, jak również zobowiązał się do
dostarczenia tych towarów z terytorium kraju do kontrahenta na terytorium
innego państwa członkowskiego. Koszty transportu nie stanowią elementu
kalkulacyjnego ceny towarów, lecz podlegają osobnemu rozliczeniu.

Z powyższego wynika, że Podatnika i jego "unijnego" kontrahenta łączą dwie
umowy - dostawy towarów i transportu tych towarów, jako że Podatnik
odpowiada wobec kontrahenta i pobiera z tego tytułu należność - bez
znaczenia przy tym jest, że należność ta odpowiada wysokości kosztów
poniesionych przez Podatnika w zw. z transportem.

W sytuacji, gdy podatnik działając we własnym imieniu, lecz na rachunek
innej osoby, bierze udział w świadczeniu usług to należy uznać, że podatnik
nabył i wyświadczył te usługi (patrz art. 6 ust. 4 szóstej Dyrektywy Rady z
dnia 17.05.1977r.)

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Podatnik działając we własnym
imieniu zawarł z kontrahentem zagranicznym umowę, na podstawie której
zobowiązał się przetransportować towar. Faktycznie usługa transportu została
wykonana przez podmiot trzeci (krajowego przewoźnika). W świetle powyższego
oznacza to, że w istocie Podatnik sam nabył usługę od przewoźnika, a
następnie wyświadczył ją kontrahentowi zagranicznemu.

Przedmiotowa usługa transportu spełnia definicję "wewnątrzwspólnotowej
usługi transportu towarów", jej rozpoczęcie i zakończenia ma bowiem miejsce
na terenie dwóch różnych państw członkowskich (odpowiednio Polska i inny
kraj Unii). Stosownie zatem do art. 28 ust.1 ustawy miejscem świadczenia
przedmiotowej usługi jest miejsce, gdzie transport towarów się rozpoczyna, z
zastrzeżeniem ust.3.

Ust. 3 art. 28 ustawy stanowi natomiast "w przypadku gdy nabywca usługi, o
której mowa w ust.1 i2, podał dla tej czynności świadczącemu
wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów numer pod którym jest
zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na
terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa
członkowskiego rozpoczęcia transportu, miejscem świadczenia usługi jest
terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy ten numer."

Zatem jeżeli kontrahent zagraniczny podał Podatnikowi w/w numer
identyfikacyjny, usługę transportową uznaje się za wykonaną poza terytorium
kraju, a więc nie podlegającą w Polsce opodatkowaniu podatkiem od towarów i
usług. W tej sytuacji miejscem świadczenia przedmiotowej usługi będzie kraj
nabywcy, zaś osobą zobowiązaną do rozliczenia tego podatku będzie nabywca
usługi wg zasad wynikających z przepisów obowiązujących w kraju nabywcy.

Powyższa czynność winna zostać zgodnie z art. 106 ust.2 ustawy
udokumentowana fakturą VAT, wg zasad wskazanych w § 30 rozporządzenia
Ministra Finansów z dnia 27.04.2004r. w sprawie zwrotu podatku niektórym
podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu
ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają
zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U nr 97, poz.971)
. I tak faktury te nie muszą zawierać stawki podatku oraz kwoty należności
wraz z podatkiem, muszą jednak posiadać adnotacje, że podatek zostanie
rozliczony przez nabywcę. Powinny również zawierać numer, pod którym nabywca
usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na
terytorium państwa członkowskiego, innym niż terytorium kraju.

Obowiązujące w podatku od towarów i usług przepisy nie wykluczają możliwości
wystawienia jednej faktury dokumentującej zarówno czynności opodatkowane
(wewnątrzwspólnotową dostawę towarów) oraz nie podlegające opodatkowaniu na
terytorium kraju (usługa transportowa, dla której podatnikiem jest nabywca).

Należy również wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy podatnik ma
prawo do odliczenia podatku naliczonego w zakresie, w jakim usługi te
podlegałyby opodatkowaniu, gdyby zostały wykonane w Polsce a podatnik
posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi
czynnościami.

W sytuacji gdyby dostawa towaru i usługa transportowa objęte były jedną
umową, to dodatkowe koszty poniesione przez Podatnika w związku z dostawą
towarów lub świadczeniem usług, takie jak np. prowizja, koszty opakowania,
transportu, ubezpieczenia zwiększają wartość dokonanej czynności a tym samym
podstawę opodatkowania. Powyższe dotyczy kosztów bezpośrednio związanych z
zasadniczą dostawą towarów lub świadczeniem usługi, które zwiększają łączną
kwotę należną z tytułu transakcji. Zasada włączenia w/w świadczeń do
podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których
ciężar został przerzucony na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnej pozycji
(odrębnego świadczenia), lecz przyjmuje się je jako element świadczenia
zasadniczego, i stosuje się stawkę podatkową właściwą dla świadczenia
zasadniczego.



pozdrawiam