Amortyzacja gdy wymiana gwarancyjna środka trwałego

Przeczytaj także: Budynek na cudzym gruncie jako inwestycja w obcym środku trwałym?

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (czy prawnych) nie zawierają odrębnych regulacji dotyczących amortyzacji środka trwałego w razie jego wymiany gwarancyjnej na nowy model. Niemniej wymiana taka powoduje, że mamy do czynienia z dwoma odrębnymi środkami trwałymi (mimo, że są one takie same, to posiadają różną datę produkcji czy numer seryjny). To z kolei oznacza, że stary środek trwały winien zostać z ewidencji wykreślony, a nowy do niej wprowadzony.

Art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mówi zaś, że odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych dokonuje się do końca miesiąca, w którym następuje ich zrównanie z wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Innych przypadków zaprzestania amortyzacji ustawa nie przewiduje. Warto się zatem zastanowić, do którego z nich zaliczyć wymianę wadliwego środka trwałego na nowy. Trudno tutaj mówić o zbyciu czy stwierdzeniu niedoboru. W związku z tym zdaniem autora w takiej sytuacji mamy do czynienia z postawieniem środka trwałego w stan likwidacji.

Kolejna istotna kwestia dotyczy tego, jak postąpić z dokonanymi już odpisami amortyzacyjnymi od wymienionego środka trwałego na nowy oraz jak amortyzować środek trwały, który go zastąpił? Ta kwestia była przedmiotem rozważań Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 15 marca 2010 r., nr IPPB1/415-889/09-5/AM. W rozpatrywanej sprawie owym wadliwym środkiem trwałym była łódź, którą po licznych naprawach producent postanowił wymienić na nową. Nabycie wadliwego środka trwałego miało miejsce w 2008 r. (amortyzacja rozpoczęta od maja), zaś jego wymiana w ramach gwarancji w styczniu 2010 r.

Organ podatkowy wskazał, że wymiana uszkodzonego towaru na nowy nie jest zawarciem kolejnej umowy sprzedaży czy też umową zamiany, tylko realizacją postanowień umowy gwarancyjnej. Organ podkreślił, że do chwili wymiany owego środka trwałego podatnik ma prawo do dokonywania od niego odpisów amortyzacyjnych w ustalonej wysokości.

Co się natomiast tyczy nowego środka trwałego otrzymanego w ramach gwarancji, należ go wprowadzić do ewidencji środków trwałych ustalając jednocześnie datę nabycia oraz jego wartość początkową (w cenie nabycia). Od tak ustalonej wartości początkowej należy naliczać amortyzację począwszy od pierwszego miesiąca następującego po tym, w którym składnik majątku został wprowadzony do ewidencji środków trwałych.

Dyrektor Izby Skarbowej wyjaśnił przy tym, że przy naliczaniu odpisów amortyzacyjnych kluczowe znaczenie ma tutaj art. 23 ust. 1 pkt 45 przytoczonej wyżej ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom m.in. na nabycie, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Powyższe oznacza, iż z uwagi na fakt, że odpisy amortyzacyjne od wadliwego składnika majątku zaliczane były już wcześniej do kosztów, pomniejszając tym samym podstawę opodatkowania, odpisy amortyzacyjne od nowo otrzymanego składnika majątku w wysokości im odpowiadającej nie będą stanowiły kosztów podatkowych. Co za tym idzie, w takim przypadku odpisów amortyzacyjnych należy dokonywać w niezmienionej wysokości i zaliczać je w ciężar kosztów uzyskania przychodu tak długo, aż suma zaliczonych do kosztów odpisów amortyzacyjnych przed i po wymianie będzie równa cenie nabycia środka trwałego.