Rozliczenie nadpłaty podatku gdy decyzja urzędu skarbowego
2013-08-29 12:01
Rozliczenie nadpłaty podatku gdy decyzja urzędu skarbowego © Magdziak Marcin - Fotolia.com
Dnia 11 kwietnia 2013 r. Minister Finansów wydał interpretację ogólną, w której wskazał, że organ podatkowy nie może sam zaliczyć nadpłaty podatku na poczet zaległości podatkowych wynikających z decyzji nieostatecznych, którym nie nadano rygoru natychmiastowej wykonalności. Może to jednak uczynić na wniosek bądź za zgodą strony.
Przeczytaj także: Liczenie odsetek od niezapłaconych zaliczek na podatek
Treść interpretacji jest nastepująca:„(…) Zgodnie z art. 239a ustawy – Ordynacja podatkowa decyzja nieostateczna, nakładająca na stronę obowiązek podlegający wykonaniu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, nie podlega wykonaniu, chyba że decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności. Z kolei przepis art. 76 ustawy – Ordynacja podatkowa przewiduje ściśle określony tryb postępowania z nadpłatami, nakładając na organ podatkowy obowiązek zaliczenia w pierwszej kolejności nadpłaty na poczet zaległości podatkowych. Na podstawie tego przepisu organ podatkowy jest zobligowany do zaliczenia z urzędu nadpłaty na poczet zaległości podatkowych podatnika wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę określonych w decyzji, o której mowa w art. 53a, oraz jego bieżących zobowiązań podatkowych, a dopiero w razie ich braku – zwrotu z urzędu nadpłaty podatnikowi, o ile podatnik nie złoży wniosku o zaliczenie nadpłaty (w całości lub części) na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych.
W orzecznictwie sądów administracyjnych nie ma jednolitości co do dopuszczalności zaliczenia nadpłaty podatku na poczet zaległości podatkowej wynikającej z decyzji nieostatecznej, której nie nadano rygoru natychmiastowej wykonalności. W tym zakresie ukształtowały się dwie linie orzecznicze.
fot. Magdziak Marcin - Fotolia.com
Rozliczenie nadpłaty podatku gdy decyzja urzędu skarbowego
Dnia 11 kwietnia 2013 r. Minister Finansów wydał interpretację ogólną, w której wskazał, że organ podatkowy nie może sam zaliczyć nadpłaty podatku na poczet zaległości podatkowych wynikających z decyzji nieostatecznych, którym nie nadano rygoru natychmiastowej wykonalności.
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18 maja 2012 r. sygn. akt II FSK 2078/10 uznał, że wynikający z art. 239a ustawy – Ordynacja podatkowa zakaz wykonania decyzji nieostatecznej w żaden sposób nie wyklucza ani nie ogranicza zarachowania przez organ podatkowy z urzędu nadpłaty lub zwrotu podatku na poczet jego zaległych zobowiązań podatkowych. Według Sądu, wymieniony wyżej przepis pozbawia jedynie decyzję nieostateczną dotychczasowego waloru wykonalności, co oznacza tylko tyle, że taka decyzja nie stanowi tytułu egzekucyjnego podlegającego przymusowemu wykonaniu w trybie postępowania egzekucyjnego w administracji. Sąd zaznaczył, że takie rozumienie art. 239a Ordynacji podatkowej wynika wprost z jego treści i nie wymaga zastosowania innej reguły wykładni niż gramatyczna. Podobnie wypowiedział się Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 9 sierpnia 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 752/11, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 sierpnia 2011 r. sygn. akt II FSK 688/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z dnia 25 października 2011 r. sygn. akt I SA/Bd 487/11 oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 27 lutego 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 1495/11.
Odmienną wykładnię przepisu art. 239a ustawy – Ordynacja podatkowa przedstawił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 października 2012 r. sygn. akt II FSK 624/11. W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, że zaliczenie nadpłaty, podobnie jak zwrotu podatku, do którego w zakresie zaliczenia mają zastosowanie przepisy o nadpłacie, należy uznać za jedną z form wykonania decyzji nakładającej na stronę obowiązek podlegający wykonaniu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, o której mowa w art. 239a Ordynacji podatkowej. Według Sądu za nieuzasadniony należy uznać pogląd, że użyte w art. 239a Ordynacji podatkowej sformułowanie nie podlega wykonaniu oznacza tylko tyle, że decyzja nie może być egzekwowana w drodze przymusu administracyjnego. Przepis ten – wbrew twierdzeniu organów podatkowych – nie wprowadza zasady, że decyzja nie podlega wykonaniu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, ale, że nie podlegają wykonaniu – w jakiejkolwiek formie – decyzje nakładające na stronę obowiązek podlegający wykonaniu w trybie przepisów egzekucyjnych. Przepis ten w żaden sposób nie określa form niewykonania decyzji, a to oznacza, że każde działanie, które prowadzi do wykonania decyzji – stanowi działanie naruszające normę art. 239a Ordynacji podatkowej, w sytuacji, gdy nieostatecznej decyzji nie został nadany rygor natychmiastowej wykonalności.
Przeczytaj także:
![Fiskus daje i zabiera: ograniczone prawo do korekty deklaracji]( "Fiskus daje i zabiera: ograniczone prawo do korekty deklaracji [© Andrey Popov - Fotolia.com]")
Fiskus daje i zabiera: ograniczone prawo do korekty deklaracji
Fiskus daje i zabiera: ograniczone prawo do korekty deklaracji
oprac. : Ministerstwo Finansów
Więcej na ten temat:
odsetki podatkowe, ordynacja podatkowa, nadpłata podatku, zaległe podatki, zaległości podatkowe, decyzja podatkowa, decyzja skarbowa
Przeczytaj także
Skomentuj artykuł Opcja dostępna dla zalogowanych użytkowników - ZALOGUJ SIĘ / ZAREJESTRUJ SIĘ
Komentarze (0)
![Rynek hotelowy - początek bańki czy złoty interes? [© Freepik]](https://s3.egospodarka.pl/grafika2/hotele/Rynek-hotelowy-poczatek-banki-czy-zloty-interes-265352-50x33crop.jpg "Rynek hotelowy - początek bańki czy złoty interes? [© Freepik]")
Rynek hotelowy - początek bańki czy złoty interes?
