Korekta kosztów w 2013 r. a polisa OC czy podatki lokalne

Przeczytaj także: Podatek od środków transportowych w kosztach firmy

Prowadzenie działalności gospodarczej wiąże się często z dodatkowymi zobowiązaniami podatkowymi w zakresie podatków i opłat lokalnych. Nieruchomości wykorzystywane w działalności gospodarczej są bowiem obciążone wyższą stawką podatku od nieruchomości. Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych reguluje także podatek od środków transportowych. Ten dotyczy m.in. samochodów o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony.

Powyższe podatki mogą jednak zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodu prowadzonej firmy, jeżeli są z nią związane (związek taki występuje każdorazowo w przypadku płacenia wyższego podatku od nieruchomości z tytułu ich wykorzystywania w działalności, zaś w przypadku podatku od środków transportowych z reguły też, jako że tak duże auta raczej nie są wykorzystywane przez zwykłego Kowalskiego, a w prowadzonej firmie). Nie można przy tym zapominać, że pojazdy użytkowane na polskich drogach muszą mieć ważne ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej (OC). To także można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w przypadku samochodów firmowych.

Zarówno podatek od nieruchomości, podatek od środków transportowych, czy ubezpieczenie pojazdu, nie muszą być regulowane od razu. Podatek od nieruchomości osoby fizyczne płacą w czterech ratach: 15 marzec, 15 maj, 15 wrzesień i 15 listopad danego roku (a osoby prawne do 15-tego dnia każdego miesiąca za wyjątkiem stycznia, gdzie termin ten przypada 31 dnia tego miesiąca), podatek od środków transportowych natomiast z reguły płatny jest w dwóch ratach: do dnia 15 lutego i 15 września każdego roku. Także rocznego ubezpieczenia OC nie trzeba regulować w pełnej wysokości od razu, a można je rozłożyć na dwie bądź nawet cztery raty.

Obowiązujące natomiast od 1 stycznia 2013 r. przepisy mające na celu przeciwdziałanie zatorom płatniczym (art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i odpowiednio art. 24d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) mówią z kolei m.in., że w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury bądź rachunku, a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów. Jeżeli termin płatności zostałby określony na termin dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia powyższych kwot do kosztów uzyskania przychodu, o ile nie zostały one uregulowane w tym terminie. Zmniejszenia dokonuje się tutaj w miesiącu, w którym upływają terminy wyżej opisane.

Czytając literalnie przytoczone regulacje można dojść do wniosku, że obejmują one wszelkie wydatki, które przedsiębiorca zalicza do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, w tym także dotyczące zaliczanych w ciężar tych kosztów innych podatków.

Niemniej celem wprowadzenia powyższych regulacji była likwidacja zatorów płatniczych występujących w relacjach między kontrahentami (co wynika z uzasadnienia do projektu), a nie objęcie tą regulacją także płatności dokonywanych w relacjach podatnik - organ podatkowy. Można by zatem przyjąć, że nie obejmują one należności budżetowych (publicznoprawnych), w tym podatku od nieruchomości, czy od środków transportowych. Niemniej obecny kształt tychże przepisów nasuwa tutaj pewne wątpliwości w tym zakresie, które zlikwidowałaby interpretacja ogólna bądź też ich doprecyzowanie.

Wątpliwości nie ma natomiast w przypadku płaconych składek z tytułu ubezpieczeń komunikacyjnych. Kwota takiej polisy jest bowiem zobowiązaniem między podmiotami gospodarczymi, a co za tym idzie, omawiane przepisy należy do niej bezwzględnie stosować. Niemniej pewne wątpliwości budzi to, czy wolą projektodawców tychże regulacji było objęcie nimi i tej grupy zobowiązań.