Ulga na złe długi u dłużnika w deklaracji VAT w 2013 r.

Przeczytaj także: Ulga na złe długi w 2013 r. gdy firma w likwidacji?

Ulga na złe długi w podatku VAT to z jednej strony rozwiązanie korzystne dla wierzycieli, jako że dzięki niej mogą oni odzyskać podatek VAT wcześniej wpłacony do urzędu skarbowego od tych czynności, za które nie otrzymali zapłaty, z drugiej zaś swego rodzaju kaganiec dla dłużników. Ci bowiem muszą odliczony VAT od niezapłaconych zobowiązań oddać fiskusowi.

Stosowna korekta podatku, zarówno po stronie podatku należnego jak i naliczonego, odbywa się w deklaracji VAT. Należy przy tym pamiętać, że o ile wierzyciel ma prawo do skorygowania podatku należnego, z którego skorzystać nie musi, tak dłużnik VAT naliczony skorygować musi obowiązkowo.

Postępowanie dłużnika w powyższym zakresie reguluje art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług. I tak w przypadku nieuregulowania przez niego należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik taki jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze. Zasada ta nie ma zastosowania, jeżeli do końca okresu rozliczeniowego, w którym upłynął wskazany wyżej 150 dzień od dnia upływu terminu płatności, dłużnik swoje zobowiązanie ureguluje. Oczywiście jeżeli zapłata nastąpi w części, korekta obejmuje jedynie nieuregulowaną część zobowiązania.

Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na to, że po stronie dłużnika w przytoczonym przepisie ustawodawca nakazuje skorygować samą kwotę podatku (wartość netto pozostaje bez zmian; warto wiedzieć, że sytuacja odwrotna występuje po stronie wierzyciela – ten koryguje zarówno podstawę opodatkowania jak i kwotę podatku należnego). Niemniej skorygowanie także podstawy opodatkowania (wartości netto), nie wywiera wpływu na wysokość zobowiązania podatkowego, co za tym idzie, może zostać uznane przez organy podatkowe za dopuszczalne.

Jak już podkreślono we wstępie, korekty takiej dokonuje się w deklaracji składanej dla potrzeb podatku VAT, czyli z reguły w deklaracji VAT-7 (chyba że podatnik korzysta z kwartalnego rozliczania tego podatku). Dodajmy w tym miejscu, iż obecnie obowiązuje wersja 14 tego druku (w stosunku do poprzedniej wersji istotnie zmieniły się poszczególne pola). Zdaniem autora, właściwymi do wykazania korekty z tytułu ulgi na złe długi będą tutaj pola 40 (jeżeli korekta dotyczy zakupu środka trwałego) i 42 (jeżeli korekta dotyczy zakupu towarów i usług pozostałych) deklaracji VAT-7. Wprawdzie deklaracja ta przewiduje korektę podatku w pozycjach 43 i 44, jednakże w praktyce przyjęło się, że tutaj wykazywane są korekty dokonywane w trybie art., 91 ustawy o VAT, a więc dotyczące zmiany przeznaczenia towarów i usług.

Warto także wiedzieć, że odmiennie niż wierzyciel korzystający z ulgi, dłużnik nie dołącza do tak sporządzonej deklaracji dodatkowego załącznika czy też w inny sposób nie informuje w niej o skorygowaniu podatku naliczonego z uwagi na niezapłacone zobowiązania (poprzez np. zaznaczenie dodatkowego pola). Inaczej jednak jest w przypadku ponownej korekty (czyli gdy dłużnik zobowiązanie ureguluje i będzie chciał ponownie odliczyć wcześniej skorygowany VAT naliczony). W takim przypadku w deklaracji należy zaznaczyć kwadrat nr 1 w polu 60 deklaracji „Podatnik w okresie rozliczeniowym dokonał zwiększenia podatku naliczonego na podstawie art. 89b ust. 4 ustawy”.