Ulga rehabilitacyjna na niepełnosprawne dziecko

Przeczytaj także: Ulga na Internet gdy faktura z odsetkami

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

6-letni syn wnioskodawcy ma zdiagnozowany autyzm oraz posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane dnia 8 grudnia 2012, w którym niepełnosprawność datuje się od 3-go miesiąca życia. Orzeczenie o niepełnosprawności zostało wydane głównie w oparciu o opinię lekarską z dnia 22 października 2012 r. (wydaną przez leczącego lekarza specjalistę psychiatrii oraz specjalistę psychiatrii dzieci i młodzieży) oraz orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego na czas wychowania przedszkolnego z dnia 25 października 2012 r. Zgodnie z opinią syn wnioskodawcy wymaga stałej i systematycznej terapii (psycholog, pedagog, logopeda, integracja sensoryczna, psychoterapeuta rodzinny, psychiatra dziecięcy, terapia grupowa z ukierunkowaniem na treningi społeczne i rozwój kontaktu). W orzeczeniu o potrzebie kształcenia specjalnego zalecane są m.in. ćwiczenia usprawniające motorykę dłoni (terapia ręki), terapię logopedyczną oraz integrację sensoryczną. Większość z niezbędnych zajęć terapeutycznych przeprowadzana jest odpłatnie oraz wystawiane są za nie rachunki na ojca. Wnioskodawca zadał pytanie, czy może skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej odliczając następujące wydatki:
a. koszty poniesionych zajęć terapeutycznych u syna, udokumentowanych rachunkami (logopeda, psycholog, terapia integracji sensorycznej, terapia grupowa, terapia ręki )
b. koszty używania własnego samochodu osobowego w celu dowożenia syna na powyższe zajęcia
- oraz czy może odliczyć też wydatki poniesione przed datą wydania orzeczenia o niepełnosprawności? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(…) W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:
1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

W myśl art. 26 ust. 7e ww. ustawy, przepisy ust. 7a-7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe - jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9.120 zł.

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:
1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono
a. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
b. znaczny stopień niepełnosprawności;
2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a. całkowitą niezdolność do pracy albo
b. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Zgodnie z art. 26 ust. 7g ww. ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.