Ulga rehabilitacyjna a paragon z kasy fiskalnej

Przeczytaj także: Ulga na Internet w rozliczeniu PIT za 2012 r.

Z ulgi rehabilitacyjnej może skorzystać zarówno osoba niepełnosprawna jak i podatnik mający na utrzymaniu osoby niepełnosprawne (czyli taki podatnik, na którego utrzymaniu pozostają niepełnosprawni: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe - jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9.120 zł).

Katalog odliczeń jest tutaj stosunkowo szeroki. Mieszczą się w nim m.in. wydatki na adaptację i wyposażenie mieszkania (budynku mieszkalnego) stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb niepełnosprawnej osoby, zakup a także naprawę sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych. Odliczyć można także wydatki na pobyt w turnusie rehabilitacyjnym, wydatki związane z utrzymaniem przez niektóre osoby niepełnosprawne psa asystującego, wydatki na leki i wiele innych.

Przy korzystaniu z ulgi trzeba jednak pamiętać o zebraniu niezbędnych dowodów potwierdzających do niej prawo. Oprócz dokumentów potwierdzających niepełnosprawność, czy też stopień pokrewieństwa, konieczne jest także prawidłowe udokumentowanie poniesionych wydatków, które podatnik zamierza w ramach ulgi odliczyć.

W większości przypadków bowiem ich odliczenie jest uzależnione od posiadania przez osoby uprawnione do ulgi dokumentów stwierdzających poniesienie tych wydatków. Ustawodawca wprost bowiem wskazał, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki poniesione i to o ile nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Niestety w przepisach regulujących stosowanie ulgi ustawodawca nie wskazał konkretnych dokumentów, za pomocą których należy potwierdzić poniesienie wydatku. Niemniej musi to być dokument stwierdzający poniesienie wydatku, który w szczególności będzie zawierał dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty.

Co za tym idzie, muszą się na takim dowodzie znaleźć m.in. dane sprzedawcy oraz nabywcy. Informacji o tym ostatnim nie ma natomiast na paragonie fiskalnym. Jeżeli podatnik postanowi skorzystać z ulgi wyłącznie na podstawie takiego dowodu, musi się liczyć z ewentualnym sporem z organami podatkowymi. Te bowiem zapewne będą w takim przypadku kwestionować prawo do odliczenia.

Warto wiedzieć
Dowód zakupu nie zawsze jest potrzebny. Ustawodawca wprowadził w niektórych przypadkach odliczenie ryczałtowe. Ma ono zastosowanie do wydatków na:

• opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł;
• utrzymanie przez osoby niewidome i niedowidzące zaliczone do I lub II grupy inwalidztwa oraz osoby z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczone do I grupy inwalidztwa psa asystującego, o którym mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł;
• wydatki na samochód - używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.

Do odliczenia tych wydatków podatnik nie musi posiadać dowodu ich poniesienia. Jednakże na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej będzie on obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, a w szczególności:

1. wskazać z imienia i nazwiska osoby, które opłacono w związku z pełnieniem przez nie funkcji przewodnika;
2. okazać certyfikat potwierdzający status psa asystującego;
3. okazać dokument potwierdzający zlecenie i odbycie niezbędnych zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych.