Podatek dochodowy: utrata statusu małego podatnika

Przeczytaj także: Mały podatnik: utrata statusu a przywileje podatkowe

Art. 44 ust. 3g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mówi, że podatnicy uzyskujący przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, będący małymi podatnikami, mogą wpłacać kwartalne zaliczki na podatek. Wysokość tych zaliczek określa się tak samo, jak w przypadku zaliczek miesięcznych, z tą różnicą, że okresem rozliczeniowym jest tutaj nie miesiąc a kwartał. Zaliczki takie wpłaca się do urzędu skarbowego w terminie do 20-tego dnia miesiąca następującego po danym kwartale, przy czym w przypadku zaliczki za ostatni kwartał roku (poczynając od 01 stycznia 2012 r.), tę należy wpłacić do 20 stycznia następnego roku podatkowego, chyba że w terminie tym podatnik złoży zeznanie roczne i wpłaci wynikający z niego podatek.

Aby skorzystać z tej preferencji, trzeba powiadomić pisemnie właściwego naczelnika urzędu skarbowego o wyborze zaliczek kwartalnych w terminie do 20-tego lutego danego roku podatkowego. Co ważne, zawiadomienie takie jest ważne także w latach następnych, chyba że podatnik zrezygnuje z opłacania zaliczek za okresy kwartalne (o czym także winien powiadomić fiskusa do 20 lutego danego roku podatkowego) bądź utraci do nich prawo (poprzez utratę statusu małego podatnika).

Warto przy tym pamiętać, że jeżeli wskazane wyżej terminy przypadają na sobotę bądź inny dzień ustawowo wolny od pracy, przesuwają się one na najbliższy pierwszy dzień roboczy.

Kwartalne zaliczki to pierwszy z przywilejów, który przysługuje małym podatnikom. Drugim jest amortyzacja jednorazowa. W art. 22k ustawy ustawodawca wskazał bowiem, że m.in. mali podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wysokość takich odpisów nie może jednak przekroczyć w danym roku podatkowym kwoty 50.000 euro.
W limicie tym nie uwzględnia się jednak odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od środków trwałych, których wartość początkowa nie przekracza 3 500 zł.

Małym podatnikiem jest natomiast podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro (art. 5a pkt 20 ustawy). Przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

W 2012 r. małym podatnikiem jest ten, którego przychód w roku 2011 nie przekroczył kwoty 5 324 000 zł, zaś w roku 2013 będzie nim ten, którego przychód za rok 2012 nie przekroczy 4 922 000 zł.

Jak łatwo zauważyć nie wszyscy podatnicy, którzy zaliczają się do małych podatników w roku 2012, będą nimi także w roku 2013 – jako że limit przychodu jest tutaj mniejszy o ponad 400 tys. zł. Niemniej ci, którzy już przekroczyli wskazany limit, i korzystają z opisanych przywilejów, nie muszą się obawiać ich utraty już w roku 2012. Jak bowiem wynika z przytoczonych przepisów, status małego podatnika na dany rok podatkowy określa się na podstawie przychodów roku poprzedniego i przysługuje on podatnikowi przez cały rok. Przywileje te utracą oni zatem dopiero w roku 2013.