Ryczałt ewidencjonowany: stawka podatku 75%?

Przeczytaj także: Karny ryczałt ewidencjonowany a odsetki podatkowe za zwłokę

Art. 15 ust. 1 ustawy o ryczałcie ewidencjonowanym mówi, że podstawowym obowiązkiem podatników korzystających z tej formy opodatkowania, jest prowadzenie odrębnie za każdy rok podatkowy ewidencji przychodów. Obowiązek jej prowadzenia powstaje od dnia, od którego ma zastosowanie opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (art. 15 ust. 2 tejże ustawy).
Zasady prowadzenia powyższej ewidencji określa z kolei rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie prowadzenia ewidencji przychodów i wykazu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Mówi ono m.in., że ewidencję taką należy prowadzić wg określonego w załączniku do rozporządzenia wzoru. Samych zapisów w ewidencji dokonuje się w porządku chronologicznym na podstawie wystawionych faktur VAT (w szczególności faktur VAT marża, faktur VAT RR, faktur VAT MP), dokumentów celnych, rachunków oraz faktur korygujących i not korygujących, odpowiadających warunkom określonym w odrębnych przepisach, jeżeli sprzedaż jest udokumentowana fakturami (w tym także na podstawie dziennego zestawienia faktur), a w przypadku sprzedaży bez faktur - na podstawie wystawionego na koniec dnia dowodu wewnętrznego, w którym w jednej kwocie jest wykazana wartość tych przychodów za ten dzień z podziałem na przychody objęte poszczególnymi stawkami ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Podatnik ma przy tym obowiązek prowadzić tę ewidencję rzetelnie i w sposób niewadliwy. Za niewadliwą uważa się taką ewidencję, która jest prowadzona zgodnie z przepisami ustawy o ryczałcie ewidencjonowanym oraz przepisami rozporządzenia. Ewidencja jest natomiast uznawana za rzetelną, jeżeli dokonywane w niej zapisy odzwierciedlają stan rzeczywisty. Warto przy tym pamiętać, że ewidencja taka jest traktowana za rzetelną i niewadliwą, gdy:

1. niewpisane lub błędnie wpisane kwoty przychodów łącznie nie przekraczają 0,5% przychodu wykazanego w ewidencji za dany rok podatkowy lub przychodu wykazanego w roku podatkowym do dnia, w którym naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej stwierdził te błędy, lub
2. brak właściwych zapisów jest związany z nieszczęśliwym wypadkiem lub zdarzeniem losowym, które uniemożliwiło podatnikowi prowadzenie ewidencji, lub
3. podatnik uzupełnił zapisy lub dokonał korekty błędnych zapisów w ewidencji przed rozpoczęciem kontroli przez naczelnika urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej, lub
4. błędne zapisy są skutkiem oczywistej omyłki, a podatnik posiada dowody dokonanych zapisów

Ewidencja, która jest prowadzona rzetelnie i w sposób niewadliwy jest podstawą do obliczenia wartości przychodu, od którego ustalane jest następnie zobowiązanie podatkowe. Jest ona także dowodem podczas ewentualnego postępowania podatkowego.

Warto w tym miejscu podkreślić, że prowadzenie ewidencji przychodów w powyższy sposób jest bardzo istotne. Ustawodawca przewidział bowiem dotkliwe sankcje w przeciwnym razie. Otóż zgodnie z art. 17 ustawy o ryczałcie ewidencjonowanym, w przypadku nieprowadzenia ewidencji lub prowadzenia jej niezgodnie z warunkami wymaganymi do uznania jej za dowód w postępowaniu podatkowym, organ podatkowy określi wartość niezewidencjonowanego przychodu, w tym również w formie oszacowania, i określi od tej kwoty ryczałt wg karnych stawek podatku w wysokości pięciokrotności stawek, które normalnie miałyby do danego przychodu zastosowanie. Ryczałt ten nie może być jednak wyższy niż 75% tak ustalonego przychodu.

Jak zatem łatwo policzyć, stawki sankcyjne wynoszą odpowiednio:

• 15% - dla przychodów opodatkowanych wg stawki 3%
• 27,5% - dla przychodów opodatkowanych wg stawki 5,5%
• 42,5% - dla przychodów opodatkowanych wg stawki 8,5%
• 75% - dla przychodów opodatkowanych wg stawek 17% i 20%