Ulga rehabilitacyjna dla każdego podatnika/małżonka

Przeczytaj także: Ulga rehabilitacyjna 2011: samochód osobowy

Zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do wydatków na cele rehabilitacyjne poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne, zalicza się m.in. wydatki na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.

W przypadku, gdy z ulgi korzystają rodzice niepełnosprawnego dziecka rodzi się pytanie, czy każdy z nich może odliczyć po 2 280 zł, czy jest to limit dla obojga z nich? Odpowiedzi na nie udzielił wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 19 kwietnia 2011 r. sygn. akt I SA/Kr 1/11, w którym to zajął bardzo korzystne dla podatników stanowisko.

Otóż jak łatwo się domyślić, w sporze pomiędzy podatnikami a fiskusem ten ostatni stwierdził, że wyżej przytoczona ulga jest związana z osobą, wobec której orzeczono niepełnosprawność. W konsekwencji tego rodzaju odliczenie, w sytuacji korzystania z niego przez podatnika niebędącego osobą niepełnosprawną, lecz mającego na utrzymaniu taką osobę, pozostaje związane wyłącznie z osobą, wobec której orzeczono niepełnosprawność. Co za tym idzie, w przypadku rodziców mających na utrzymaniu niepełnosprawne dziecko, przysługuje im jeden wspólny limit odliczeń wydatków na te cele w wysokości nie wyższej aniżeli 2 280 zł. Nie ma tutaj natomiast znaczenia to, że każdy z rodziców może uczestniczyć w przewożeniu dziecka na określone zabiegi rehabilitacyjne jak też to, że samochód należy do obojga i może być wykorzystywany zarówno przez matkę jak i ojca do przewozu niepełnosprawnego dziecka.

Zupełnie odmienne stanowisko w tej sprawie zajął WSA. Ten w pierwszej kolejności wskazał, iż art. 7 §1 Ordynacji podatkowej mówi, że podatnikiem jest osoba fizyczna, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu. Co się zaś tyczy samej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jej art. 3 ust. 1 mówi wprost, że obowiązkowi podatkowemu w tym podatku podlegają osoby fizyczne osiągające dochody (podatnicy). Dodatkowo według art. 6 ust. 1 tej ustawy małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez siebie dochodów. Z przytoczonych regulacji należy także wyciągnąć wniosek, że w podatku dochodowym od osób fizycznych odrębnym podatnikiem jest każde dziecko.

Z kolei art. 26 ust. 1 pkt 6 przytoczonej ustawy mówi, że podstawę obliczenia podatku stanowi dochód po odliczeniu wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. Co za tym idzie, żaden z przepisów dotyczących odliczenia tej kategorii wydatków nie zawiera zastrzeżenia, iż ich wysokość dotyczy wydatków poniesionych łącznie przez oboje małżonków (czyli rodziców dziecka niepełnosprawnego). Wobec tego wysokość omawianych wydatków w zakresie limitu przytoczonego na wstępie dotyczy wydatków poniesionych przez każdego z małżonków oddzielnie i niezależnie, a każde z nich jako podatnik ma prawo do odliczenia stosownych kwot i to bez względu na to, czy opodatkowuje się indywidualnie, czy też łącznie ze współmałżonkiem.

Warto przy tym pamiętać, że podatnicy korzystający z omawianego odliczenia w rozliczeniu podatkowym za rok 2011 powinni posiadać dokumenty potwierdzające zlecenie i odbycie tych zabiegów. W razie kontroli organy podatkowe mogą bowiem żądać ich przedstawienia w celu potwierdzenia zasadności skorzystania z doliczenia.