Remont powypadkowy: korekta i odliczenie VAT
2011-07-15 07:12
Przeczytaj także: Samochód ciężarowy na osobowy: zmiana a VAT
Wykładnia art. 86 ust. 1 ustawy dokonana w zgodzie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347 ze zm.) oraz VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE L 145 z 13.6.1977 r.) winna uwzględniać orzecznictwo TSUE, które powstało na tle art. 17 (2) VI Dyrektywy, stanowiącego, iż „w zakresie, w jakim towary i usługi wykorzystywane są do celów transakcji opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku przypadającego do zapłaty”.
Powyższe stwierdzenie zgodne jest z rozstrzygnięciem TSUE z dnia 14 lutego 1985 r. w sprawie 268/83 D.A. Rompelman-Van Deelen v. Minister van Financiën, zgodnie z którym na podstawie wymienionych wyżej przepisów można uznać, że system odliczeń ma na celu całkowite uwolnienie podmiotu gospodarczego od obciążeń z tytułu podatku VAT przypadającego do zapłaty lub zapłaconego w trakcie prowadzonej działalności gospodarczej. Z treści orzeczenia wynika również, że wspólny system podatku VAT gwarantuje, iż wszelka działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu lub rezultatu, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny pod warunkiem, że działalność ta podlega temu podatkowi”.
Natomiast z orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej – wyrok z dnia 22 lutego 2001 r. w sprawie C-408/98 Abbey National plc v. Commissioners of Customs Excise – wynika także, iż prawo do odliczenia podatku przysługuje, gdy istnieje bezpośredni związek ze sprzedażą opodatkowaną.
W świetle powyższego, odstępstwa od zasad wynikających z omawianych Dyrektyw w przepisach krajowych muszą być tak precyzyjnie skonstruowane, aby osiągały swój cel wypaczając w jak najmniejszym stopniu funkcjonowanie systemu VAT, tzn. muszą być jak najmniej „inwazyjne”. Zatem przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązujący do dnia 30 listopada 2008 r. zakazujący odliczenia w tak generalnym wymiarze tego kryterium nie spełnia.
Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że wydatki związane z powypadkową naprawą samochodu ciężarowego i przyczepy, są związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.
A zatem wydatki ponoszone w związku z powypadkową naprawą samochodu ciężarowego i przyczepy należy uznać za czynności, które skutkują powstaniem prawa do odliczenia podatku naliczonego, jeżeli przedmiotem działalności Wnioskodawcy są czynności opodatkowanie podatkiem VAT. W takim przypadku występuje bezpośredni związek wydatków związanych z naprawą tego pojazdu z przyczepą z prowadzoną przez Zainteresowanego działalnością.
W efekcie, podatek naliczony związany z przedmiotowymi wydatkami podlega odliczeniu od podatku należnego w takim zakresie, w jakim podatek ten będzie związany ze sprzedażą opodatkowaną.
Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca dokonał naprawy samochodu i przyczepy w autoryzowanych serwisach naprawczych, które w miesiącach marzec, kwiecień i maj 2008 r. wystawiły faktury VAT (terminy zapłaty faktur VAT przypadły w miesiącach marzec, kwiecień i maj 2008 r.). Otrzymane faktury VAT za naprawę pojazdów Zainteresowany przedstawił ubezpieczycielowi. Ubezpieczyciel dokonał wypłaty za przedstawione mu faktury VAT jednak tylko w wartościach netto. Zdaniem ubezpieczyciela Wnioskodawca jako podatnik podatku VAT ma prawo odliczyć sobie VAT naliczony na przedstawionych fakturach. Wnioskodawca pomimo takiego stanowiska ubezpieczyciela w 2008 r. nie odliczył podatku naliczonego z faktur VAT za powypadkową naprawę pojazdów.
Zgodnie z treścią art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.
Wskazany przepis statuuje ogólną zasadę, prawo podatnika do korygowania uprzednio złożonych deklaracji. Przy czym, stosownie do art. 3 pkt 5 cytowanej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.
W myśl art. 81 § 2 cyt. ustawy, skorygowanie deklaracji następuje poprzez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.
Korekta deklaracji (zeznań) ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy jej sporządzeniu. Może on dotyczyć określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości nadpłaty lub zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym, poprawnym już wypełnieniu deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem wyjaśniającym przyczynę korekty.
Z kolei, na mocy przepisu art. 86 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.
Reasumując, Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia w marcu, kwietniu i maju 2008 r. usług związanych z powypadkową naprawą samochodu ciężarowego i przyczepy ciężarowej (pojazdów nie objętych ubezpieczeniem autocasco) poprzez skorygowanie uprzednio złożonych deklaracji VAT-7 nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego. (…)”
Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów
1 2
oprac. : Ministerstwo Finansów