Podatek VAT: usługi gastronomiczne a cateringowe

Przeczytaj także: Czy VAT od usług cateringowych podlega odliczeniu?

Art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT mówi, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób. Co za tym idzie, mimo związku takich wydatków z działalnością opodatkowaną podatnika, od ich zakupu co do zasady podatku VAT on nie odliczy.

Powstają tutaj dodatkowe wątpliwości. Mianowicie czy w pojęciu usług gastronomicznych mieści się także catering? Zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług z 2008 r. pod symbolem 56.1 znajdują się usługi restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych, zaś pod symbolem 56.2 usługi przygotowania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering) i pozostałe usługi gastronomiczne. W dalszym rozbiciu pod symbolem 56.21 znalazły się usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering), a pod symbolem 56.29 pozostałe usługi gastronomiczne.

Tym samym w klasyfikacji tej ustawodawca wyodrębnił usługi cateringowe od innych usług gastronomicznych. Można zatem domniemywać, że art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT wyłącza prawo do odliczenia tego podatku jedynie od usług gastronomicznych a nie cateringowych. Z poglądem takim zgadzają się także organy podatkowe.

Kiedy mamy jednak do czynienia z usługą gastronomiczną a kiedy z usługą cateringową? W przytoczonym wyżej art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT ustawodawca nie powołał symboli statystycznych. Zgodnie zaś z art. 5a tejże ustawy towary lub usługi dla potrzeb tego podatku są identyfikowane za pomocą klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. Co za tym idzie, to nie klasyfikacja statystyczna będzie określała co stanowi usługę gastronomiczną a co usługę cateringową i czy ta druga nie mieści się w pojęciu pierwszej. Gdzie zatem szukać odpowiedzi w tej materii?

Problem ten dostrzegł ustawodawca unijny. We wskazanym we wstępie Rozporządzeniu Wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej wskazał on, że należy wyraźnie zdefiniować usługi restauracyjne i cateringowe, dokonać między nimi rozróżnienia i precyzyjnie określić odpowiednie traktowanie tych usług.

Art. 6 tego rozporządzenia stanowi, że usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy.

Za usługi cateringowe i restauracyjne, o których mowa wyżej, nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

Dodajmy w tym miejscu, że przepisy rozporządzeń unijnych należy stosować bezpośrednio w krajach członkowskich. W odróżnieniu od dyrektyw nie dokonuje się ich implementacji do przepisów krajowych.

Tym samym przytoczona wyżej definicja usług cateringowych z dniem 01 lipca 2011 r. będzie miała zastosowanie przy ich określaniu także w Polsce. Należy zatem pamiętać, że w pojęciu usługi cateringowej nie będzie się zatem mieścić samo dostarczenie klientowi gotowej żywności, któremu nie będą towarzyszyć inne czynności w postaci np. odpowiedniego podania tego posiłku.