Jaka stawka VAT na catering?

Przeczytaj także: Jedzenie na wynos: stawka VAT na sprzedaż

Wysokość stawki zależy od tego, czy świadczenie zostanie uznane za świadczenie usług (wówczas możliwe jest zastosowanie stawki obniżonej), czy też za dostawę towarów (stawka właściwą ustala się w zależności od towaru).

Pomocnym w rozstrzygnięciu tego problemu może być najnowszy wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości („ETS”) z 10 marca 2011 r. w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09. Rozpoznając pytanie prejudycjalne, ETS rozważał bowiem kwestię, czy usługi restauracyjne i cateringowe należy traktować jako dostawę towarów, czy też świadczenie usług.

Jak zaznaczył ETS, ustalenie czy wyżej wspomniane świadczenia należy traktować jako dostawę towarów, czy też świadczenie usług wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących. Element dominujący określa się - zdaniem ETS - z punktu widzenia przeciętnego konsumenta oraz z uwzględnieniem elementów świadczenia usług w stosunku do elementów dostawy.

Jak stwierdził ETS, działalność restauracyjną charakteryzuje szereg elementów i czynności, wśród których dostawa żywności jest tylko jedną ze składowych i gdzie dalece przeważają usługi. Odwrotnie jest natomiast, gdy transakcja dotyczy artykułów żywnościowych na wynos i nie wiąże się ze świadczeniem usług służących organizacji konsumpcji na miejscu w odpowiednich warunkach. Sprzedaż gotowych artykułów żywnościowych i napojów do spożycia na miejscu jest wynikiem świadczenia szeregu usług, od przygotowania posiłku do jego podania i wiąże się z zapewnieniem klientom infrastruktury obejmującej salę jadalną z pomieszczeniami przyległymi oraz meble i nakrycia.

Według ETS, przygotowanie ciepłego produktu gotowego, ogranicza się w istocie do czynności pobieżnych i sformalizowanych i zwykle nie następuje na życzenie konkretnego klienta, lecz w sposób stały i regularny, w zależności od popytu. Nie stanowi to więc przeważającego elementu transakcji i nie może samo w sobie powodować uznania tej transakcji za świadczenie usług (nie występują kelnerzy, nie doradza się klientom, nie ma serwisu w ścisłym tego słowa znaczeniu, brak jest zamkniętych i ogrzewanych lokali przeznaczonych do konsumpcji, brak szatni oraz toalet).

Jeżeli więc, w ramach prowadzonej działalności, przedsiębiorca posiada jedynie podstawowe urządzenia (kuchenka mikrofalowa, podgrzewacz do hot-dogów, proste kontuary pozwalające ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na świeżym powietrzu), to elementy te stanowią jedynie świadczenia dodatkowe w minimalnych zakresie i nie zmieniają dominującego charakteru świadczenia głównego, jakim jest dostawa towarów.

W odniesieniu do działalności cateringowej, zdaniem ETS, mogą wystąpić różne kombinacje świadczeń. W odniesieniu do dań gotowych dostarczanych przez przedsiębiorstwo cateringowe do miejsca zamieszkania klienta dania takie, w odróżnieniu od dań serwowanych na stoiskach i w pojazdach gastronomicznych oraz w kinach, nie są z reguły przygotowywane w sposób standardowy, lecz w większym stopniu zawierają aspekt świadczenia usług. Ten aspekt znajduje nawet odzwierciedlenie w sformułowaniu pojęć „usługi cateringowe” oraz zwrocie „zamówione”, a nie „zakupione”.

Działalność cateringowa może też obejmować świadczenia umożliwiające konsumpcję, jak dostarczanie naczyń, nakryć, a nawet mebli, co wymaga pewnej działalności ludzkiej.

W świetle tego, że dominującym elementem cateringu jest świadczenie usług, działalność w tym zakresie będzie opodatkowana według stawki właściwej dla usług związanych z wyżywieniem (możliwość stosowania stawki obniżonej). Jeśli zaś zasadniczą częścią świadczenia jest dostarczanie dań bez usług towarzyszących - opodatkować je należy według stawki właściwej dla towaru dostarczanego.