Zmiana pracy a koszty uzyskania przychodu

Przeczytaj także: Wynagrodzenia: składki ZUS a koszty firmy

Rozpatrzmy następującą sytuację: Pan Piotr pracował w firmie X do końca października 2010 r. Firma ta wypłacała wynagrodzenie do 10 dnia następnego miesiąca za miesiąc poprzedni. Od 01 listopada 2010 r. podjął on pracę w firmie Y, która wypłaca wynagrodzenia na koniec każdego miesiąca. Obydwie firmy mieszczą się poza miejscowością zamieszkania pana Piotra. W listopadzie otrzymał on 2 wynagrodzenia: z firmy X za październik i z firmy Y za listopad. Każda z nich przy obliczaniu zaliczki na podatek zastosowała koszty uzyskania przychodu w wysokości 139,06 zł. W danym roku koszty te będą zastosowane przez obydwu pracodawców łącznie 13 razy. Czy w związku z tym w zeznaniu rocznym pan Piotr będzie zobowiązany do ich skorygowania?

W opisanym wyżej przypadku ma zastosowanie art. 22 ust. 2 pkt 3 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pierwszy z nich mówi, że koszty uzyskania przychodu z tytułu stosunku pracy wynoszą 139,06 zł miesięcznie (i 1 668,72 zł rocznie), jeżeli miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie otrzymuje dodatku za rozłąkę.

Co istotne, koszty te stosuje się do każdego wynagrodzenia ze stosunku pracy – także tego, które zostało otrzymane już po ustaniu zatrudnienia. Ważne jest bowiem to, jakie jest źródło danego przychodu. Tutaj jest nim przychód ze stosunku pracy, a do niego zryczałtowane koszty mają zawsze zastosowanie niezależnie od tego, czy stosunek pracy jeszcze trwa czy też już ustał. Pracodawca, jako płatnik, jest obligatoryjnie zobowiązany uwzględniać je przy ustalaniu zaliczki na podatek dochodowy od wynagrodzenia pracownika (czy też byłego pracownika). Co za tym idzie, obydwaj pracodawcy postąpili prawidłowo uwzględniając te koszty przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy.

Jak już wskazano wyżej, ustawa wskazuje nie tylko miesięczną wysokość zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodu, ale także ich limit roczny. W przypadku, gdy zakład pracy mieści się poza miejscem zamieszkania podatnika limit ten wynosi 1 668,72 zł. Ma on jednak zastosowanie jedynie wówczas, gdy podatnik uzyskuje przychody tylko z jednego stosunku pracy. Limit ten natomiast ulega podwyższeniu do kwoty 2 502,56 zł, jeżeli podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę (wskazany wyżej art. 22 ust. 2 pkt 4 ustawy).

W związku z powyższym o tym, czy podatnikowi przysługuje wyższy roczny limit kosztów decyduje to, czy równocześnie uzyskiwał on przychody z więcej niż jednego stosunku pracy. Zdaniem autora nie oznacza to jednak, że stosunki pracy muszą trwać jednocześnie. Ustawodawca w powołanym przepisie mówi bowiem o równoczesnym uzyskiwaniu przychodów z więcej niż jednego stosunku pracy, a nie więcej niż jednego trwającego stosunku pracy (z czym oczywiście mamy do czynienia w większości przypadków, i wtedy bezspornie wyższy limit ma zastosowanie). Co za tym idzie mieszczą się tutaj także sytuacje, w których w jednym miesiącu podatnik otrzymał przychód z więcej niż jednego stosunku pracy, gdzie niekoniecznie musi trwać zatrudnienie na kilku etatach. Z takim przypadkiem mamy do czynienia w naszym przykładzie. Z uwagi na różne terminy wypłaty wynagrodzenia w jednym miesiącu podatnik otrzymał wynagrodzenie ze starej pracy (gdzie stosunek pracy już ustał) jak i z nowej. Tym samym podatnikowi także wtedy przysługuje wyższy limit zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodu.

Pan Piotr zatem w zeznaniu rocznym wykaże koszty uzyskania przychodów w wysokości 11 x 139,06 zł (uwzględnione przez starego pracodawcę) + 2 x 139,06 zł (uwzględnione przez nowego pracodawcę) = 1 807,78 zł.