Podatek od wartości dodanej a koszty firmy

Przeczytaj także: Zagraniczny podatek od wartości dodanej w podatku dochodowym

Otóż zgodnie z przepisami wskazanych wyżej ustaw podatek naliczony stanowi koszt uzyskania przychodu, jeżeli podatnik nie ma prawa do jego odliczenia. Nie należy przy tym mylić powyższego z dobrowolnym nieodliczeniem tego podatku.

W przypadku polskiej ustawy o VAT sytuacja jest prosta – podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego od dokonanych zakupów, co do zasady może go zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodu. Komplikacje powstają w przypadku, gdy nie mamy do czynienia z podatkiem VAT, a z podatkiem od wartości dodanej (czyli zapłaconym za granicą). W interpretacjach indywidualnych wydawanych w ostatnim czasie organy podatkowe nie są zgodne w kwestii „rozliczenia” takiego podatku.

Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 11.02.2009 r. nr IPPB5/423-170/08-4/DG wskazał, że spółka zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług w Polsce nie mająca na terenie Wielkiej Brytanii siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej ma możliwość odzyskania podatku zapłaconego przy nabyciu towarów i usług na terytorium Wielkiej Brytanii na zasadach określonych w odrębnych przepisach. Podatek taki nie jest zatem ponoszony przez podatnika w sposób definitywny, gdyż może być on mu zwrócony. Zdaniem organu podatkowego w takiej sytuacji podatek ten nie będzie kosztem uzyskania przychodu w momencie jego poniesienia.

Należy przy tym odróżnić tutaj obiektywny brak możliwości odliczenia tego podatku od nieskorzystania z prawa do odliczenia. W pierwszej sytuacji podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego w całości lub części ze względu na to, że przepis ustawy tak stanowi lub niedopełnienia określonych warunków. Z drugą mamy natomiast do czynienia wtedy, gdy podatnik odstępuje od skorzystania ze swojego prawa i np. nie występuje z wnioskiem o zwrot podatku, przez co nie dokonuje odliczenia.

I tak pierwsza z opisanych wystąpi w przypadku, gdy podatnik wystąpi do brytyjskich organów podatkowych o zwrot podatku od wartości dodanej, a te wydadzą decyzję odmawiającą zwrotu podatku od wartości dodanej. Tutaj podatek od wartości dodanej stanie się kosztem uzyskania przychodu

Druga sytuacja będzie miała miejsce, gdy podatnik nie wystąpi o zwrot podatku od wartości dodanej. W takim stanie faktycznym na skutek nie skorzystania ze swojego prawa podatnik nie dokonuje odliczenia, a co za tym idzie podatek ten nie może być do kosztów uzyskania przychodu zaliczony.

W podsumowaniu organ podatkowy wskazał, że kwota podatku od wartości dodanej, którego zwrotu brytyjskie organy podatkowe odmówiły podatnikowi, będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu, natomiast kwota podatku od wartości dodanej, o którego zwrot wnioskodawca nie wystąpił, nie stanowi kosztów uzyskania dochodów w podatku dochodowym od osób prawnych.

W podobnym, lecz nie identycznym tonie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 13.01.2010 nr ILPB3/423-915/09-4/GC. Ten wskazał, że polska ustawa o podatku od towarów i usług jest tożsama z podatkiem od wartości dodanej nakładanym na terytorium innych państw członkowskich. W związku z tym ograniczenia wynikające z ustaw o podatku dochodowym w zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodu podatku naliczonego należy stosować także do podatku od wartości dodanej zapłaconego w innym kraju członkowskim Unii Europejskiej.

W powyższej interpretacji organ podatkowy uznał jednak, że zapłacony podatek od wartości dodanej (przede wszystkim zakup paliwa do napędu samochodów ciężarowych) stanowi koszt uzyskania przychodu, a w przypadku zwrotu tego podatku podatnik powinien rozpoznać przychód podlegający opodatkowaniu.