Ulga na złe długi: istotny termin odliczenia

Przeczytaj także: Ulga na złe długi: upadłość a korekta VAT

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Wnioskodawca wskazał, że za okres od stycznia do grudnia 2007 r. posiada niezapłacone faktury za dostawę towarów dokonaną na rzecz czynnego podatnika VAT. W 2009 r. podjął on czynności mające na celu skorzystanie z ulgi na złe długi. Pismem z dnia 10 grudnia 2009 r. powiadomił dłużnika o planowanej korekcie podatku należnego. Dłużnik potwierdził otrzymanie pisma 18 grudnia 2009 r. Wnioskodawca dokonał pomniejszenia podatku należnego o wartości podatku należnego wynikające z niezapłaconych faktur w rozliczeniu za miesiąc listopad 2009 r., jednak z uwagi na to, że zmniejszenie podatku powinno nastąpić w rozliczeniu za miesiąc grudzień 2009 r. (dopiero w okresie rozliczenia za ten okres zgromadził on bowiem wszelkie niezbędne dokumenty uprawniające do skorzystania z ulgi), złożył w dniu 29 stycznia 2010 r. korektę deklaracji za miesiąc grudzień 2009 r. Mając wątpliwości co do poprawności swojego działania wycofał się z tej korekty, składając ponownie korektę deklaracji bez pomniejszenia podatku należnego o kwotę podatku należnego wynikającą z niezapłaconych faktur. Wnioskodawca zadał pytanie, czy po dokonaniu korekty deklaracji za miesiąc listopad 2009 r., w której przedwcześnie uwzględnił wartość podatku należnego, wynikającego z niezapłaconych w 2007 r. faktur - miał prawo złożyć korektę deklaracji za miesiąc grudzień 2009 r., jako że najwcześniej za ten miesiąc miał prawo do wykazania podatku należnego z niezapłaconych faktur? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(…) Zgodnie art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U.Nr 54, poz. 535 ze zm.), podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a ustawy).

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, nie będącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;
4. wierzytelności nie zostały zbyte;
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.

W myśl ust. 3 wskazanego artykułu korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

Korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym Wnioskodawca uzyska potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.