VAT naliczony: rozliczenie gdy faktura w euro

Przeczytaj także: Odliczenie VAT z faktury wystawionej w euro

Na wystawianie faktur VAT w walutach obcych bez uzyskiwania indywidualnego zezwolenia dewizowego pozwala ustawa o obrocie dewizowym. Odpowiednie zapisy w tej materii znalazły się w jej nowelizacji, która weszła w życie z dnia 24 stycznia 2009 r.

Przepisy podatkowe (w tym przede wszystkim rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług) także nie zawierają przeciwwskazań, aby faktura wystawiona była w walucie obcej.

Należy tutaj pamiętać jednak o pewnym wyjątku. Otóż zgodnie z § 5 ust. 6 tego rozporządzenia kwoty podatku wykazuje się w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określona jest kwota należności w fakturze. Kwoty wykazywane w fakturze zaokrągla się do pełnych groszy, przy czym końcówki poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki 0,5 grosza i wyższe zaokrągla się do 1 grosza.

Mimo, że sama faktura może być wystawiona w walucie obcej, rozliczeń z fiskusem należy dokonywać w złotych polskich. Tak wystawione faktury należy zatem przeliczać na złotówki.

Jak tego dokonywać dla celów VAT, ustawodawca wskazał w art. 31a ustawy o podatku od towarów i usług. Ust. 1 tego przepis stanowi, że w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Ta zasada ma zastosowanie do większości przypadków występujących w obrocie krajowym.

Analizując powyższy przepis dochodzimy jednak do wniosku, iż (w obrocie krajowym) dotyczy on sprzedawcy i pomija całkowicie nabywcę. Dlaczego? Otóż wskazuje on, że przeliczenia na złote polskie dokonuje się wg kursu średniego waluty obcej ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Obowiązek podatkowy powstaje natomiast po stronie sprzedawcy a nie nabywcy towaru.

Tym samym to sprzedawca ma obowiązek przeliczyć wartości z faktury zgodnie z kursem ogłoszonym przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający powstanie obowiązku podatkowego (czyli z reguły ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury). Obowiązek ten nie ciąży natomiast na nabywcy. Ponieważ ustawodawca nie zawarł innych przepisów w tym zakresie, najbardziej prawidłowym rozwiązaniem wydaje się być przyjęcie tego kursu także przez nabywcę. Gdyby jednak z różnych względów nabywca zastosował inny kurs, zdaniem autora organy podatkowe nie będą miały możliwości jego zakwestionowania, tym bardziej że nie wpłynie to na wysokość podatku podlegającego odliczeniu.