Karta przedpłacona a przychód pracownika

Przeczytaj także: Podatki: lepsza karta przedpłacona niż bon towarowy

Art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej updof) mówi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak szeroka definicja nakazuje zatem co do zasady opodatkować każde świadczenie (pieniężne bądź w naturze), które pracownik otrzymuje od swojego pracodawcy. Ustawodawca wskazał jednak, że wolna od podatku jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł (art. 21 ust. 1 pkt 67 updof).

Niestety zgodnie z powyższym przepisem rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi. Co za tym idzie, wydając je pracownikom, pracodawca musi naliczyć przychód podlegający opodatkowaniu. Czy do tego typu świadczeń należy zaliczyć także karty przedpłacone?

Karta przedpłacona jest rodzajem karty płatniczej, zwanej elektroniczną portmonetką. Karty takie wydawane są bez konieczności posiadania rachunku osobistego w banku, nie jest też przyznawany ich użytkownikom kredyt, a transakcje są autoryzowane do wysokości salda na specjalnym, technicznym rachunku, który należy zasilić przed użyciem karty. Taka karta nie musi być personalizowana, tj. nie zawsze umieszczone jest na niej imię i nazwisko użytkownika. Ich rolą jest zapewnienie beneficjentowi środków pieniężnych bez konieczności wydawania znaków pieniężnych (banknotów) lub znaków legitymacyjnych.

Jak, zdaniem autora, słusznie stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 11.01.2010 r. nr IPPB4/415-687/09-2/MP „(…) Z technicznego punktu widzenia, karta przedpłacona jest bardzo zbliżona do karty debetowej. W identyczny sposób przebiega proces autoryzacji transakcji, ich ewidencji i rozliczeń.
Zatem kartę tą należy uznać za świadczenie pieniężne, z uwagi na jej zaklasyfikowanie jako instrumentu dostępu do określonych wartości pieniężnych, co finalnie umożliwia regulowanie zobowiązań pieniężnych i nie utożsamić jej z bonem czy talonem lub też innym znakiem uprawniającym do wymiany na usługę czy towar.(…)” Karta taka bowiem nie służy do płacenia jedynie w wybranych sieciach handlowych, nie wymaga także, jak w przypadku bonów i talonów, kupienia towaru za określoną kwotę wynikającą z ich nominału.