Zwrot VAT a ulga rehabilitacyjna

Przeczytaj także: Będzie trudniej o zwrot nadpłaty podatku z Holandii

Jak wskazuje art. 26 ust. 7a pkt 1 w zw. z ust. 1 pkt 6, w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej osoba niepełnosprawna bądź podatnik mający na utrzymaniu taką osobę (gdy są spełnione pewne przesłanki) może odliczyć od dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Przykładowo, gdy niepełnosprawność jest związana z narządami ruchu (np. osoba niepełnosprawna porusza się na wózku inwalidzkim), do wydatków podlegających odliczeniu można zaliczyć montaż różnego rodzaju poręczy ułatwiających poruszanie się po pomieszczeniach, wymiana centralnego ogrzewania z paliwa stałego na np. gaz, obniżenie okien, montaż wykładzin antypoślizgowych itp.

To jednak nie jedyna „ulga” z jakiej można skorzystać w stosunku do wyżej wskazanych wydatków. Ustawodawca bowiem umożliwił, na mocy ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, odzyskanie pewnej oznaczonej części wydatków poniesionych tylko i wyłącznie przez osoby fizyczne na budowę bądź remont budynku/lokalu mieszkalnego. Jest to swego rodzaju rekompensata za podwyższenie stawki VAT na materiały budowlane z 7 do 22 proc., która nastąpiła wraz z przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej (z odliczenia można skorzystać jedynie w stosunku do tych zakupów materiałów budowlanych, które przed przystąpieniem do UE były opodatkowane 7% stawką podatku VAT).

Nic nie stoi na przeszkodzie, aby osoba niepełnosprawna, bądź podatnik mający na utrzymaniu taką osobę, skorzystała w stosunku do zakupionych materiałów budowlanych ze zwrotu części wydatków przewidzianego w ustawie, o której mowa w poprzednim akapicie, a następnie z ulgi rehabilitacyjnej określonej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy tutaj jednak pamiętać, że zwróconej kwoty nie można wykazać w drugim odliczeniu. Dlaczego?

Co prawda, jak już wskazano we wstępie, w zakresie odliczeń wydatków na adaptację mieszkania/domu dla potrzeb niepełnosprawności, ustawodawca nie przewidział żadnych limitów odliczeń (oczywiście nie można odliczyć więcej, niż wyniósł dochód osiągnięty w danym roku). Wysokość poniesionych wydatków musi być jednak odpowiednio potwierdzona stosownymi dokumentami, wśród których znalazły się przede wszystkim faktury VAT (np. w przypadku remontu/wymiany centralnego ogrzewania na zakup pieca, rur, koszty montażu itp.).

W ramach tej ulgi odlicza się generalnie wartość brutto wynikającą z faktur zakupowych, czyli także zapłacony podatek VAT. Jeżeli jednak część wydatków została podatnikowi zwrócona, w celu prawidłowego ustalenia wysokości przysługującego odliczenia należy zastosować art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten mówi, iż wydatki określone wyżej podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W związku z powyższym, jeżeli podatnik otrzymał zwrot części podatku VAT od zakupionych materiałów budowlanych, w ramach ulgi rehabilitacyjnej może odliczyć jedynie różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami na adaptację mieszkania/domu a zwróconą mu kwotą podatku VAT. Nie jest możliwe wykazanie w ramach tej ulgi pełnych wartości brutto wynikających z faktur zakupowych.