Samochód z kratką: amortyzacja jednorazowa?
2010-05-26 05:52
Przeczytaj także: Gdy auto z kratką to nie amortyzacja jednorazowa?
Ustawą z dnia 5 marca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2009 r. Nr 69, poz. 587) zmieniono kwotę tego limitu. Zgodnie z art. 5 powołanej ustawy, w latach podatkowych rozpoczynających się w 2009 r. i 2010 r., kwota limitu odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w art. 22k ust. 7 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz art. 16k ust. 7 ustawy zmienianej w art. 2 (tj. ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych), wynosi 100.000 euro w każdym z tych lat podatkowych.
W 2010 roku limit jednorazowych odpisów amortyzacyjnych stosownie do postanowień ww. ustawy wynosi 422.000 zł.
Jak stanowi art. 22k ust. 9 ww. ustawy, przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 3.500 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22f ust. 3.
Stosownie do postanowień art. 22k ust. 8 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 22i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych.
Jednorazowa amortyzacja - stosownie do treści art. 22k ust. 10 - stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w aktach prawa wspólnotowego.
Określenie „mały podatnik” zdefiniowane zostało w art. 5a pkt 20 ww. ustawy. Zgodnie z jego treścią jest to podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro. Przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.
Zatem, w 2010 roku za małego podatnika można uznać tego, którego przychód ze sprzedaży wraz z podatkiem od towarów i usług za 2009 rok nie przekroczył 5.067.000 zł.
Określenie „samochód osobowy” zawarte w treści art. 22k ust. 7 należy rozpatrywać w kontekście definicji ustawowej zawartej w art. 5a pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z którym, ilekroć w ustawie jest mowa o: samochodzie osobowym – oznacza to pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:
a. pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanego na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van,
b. pojazdu samochodowego mającego więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u którego długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzoną w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków,
c. pojazdu samochodowego, który ma otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków,
d. pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,
e. pojazdu samochodowego będącego pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy o podatku od towarów i usług.
Ponadto należy wskazać, iż zgodnie z brzmieniem art. 5c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony spełnienie wymagań określonych w art. 5a pkt 19 lit. a)–d), pozwalających na niezaliczenie danego pojazdu samochodowego do samochodów osobowych, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.
W myśl definicji zawartej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, zakupiony przez Wnioskodawcę samochód jest samochodem osobowym. Bowiem, jak wynika z wniosku, oraz pisma uzupełniającego wniosek, Wnioskodawca nie posiada zaświadczenia (o którym mowa w cyt. powyżej art. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), wydanego przez okręgową stację kontroli pojazdów, o przeprowadzonym dodatkowym badaniu technicznym stwierdzającym, iż zostały spełnione wymagania określone w art. 5a pkt 19 lit. a)-d) ww. ustawy, pozwalające uznać ww. samochód za samochód ciężarowy. Dysponuje on jedynie wyciągiem ze świadectwa homologacji, w którym przedmiotowy samochód określony jest jako samochód ciężarowy oraz wpisem w dowodzie rejestracyjnym. Na gruncie ww. ustawy, posiadanie takiego dokumentu jest niewystarczające, aby uznać ten samochód za samochód ciężarowy.
Zwrot „samochód osobowy” został zdefiniowany, określony przez ustawodawcę na potrzeby ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym ustawodawca wprost wskazał jak należy rozumieć ww. sformułowanie. W konsekwencji zgodnie z zasadami wykładni językowej nie można nadawać mu innego znaczenia niż znaczenie określone w art. 5a pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W świetle przedstawionego stanu faktycznego i powołanych powyżej przepisów należy stwierdzić, iż nie jest możliwe dokonanie jednorazowej amortyzacji przedmiotowego samochodu, na zasadach określonych w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż na gruncie cytowanej ustawy jest on samochodem osobowym. To, czy dany pojazd samochodowy jest samochodem osobowym w rozumieniu komentowanego przepisu, ustalane jest na podstawie badania technicznego, przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów (udokumentowane zaświadczeniem) oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego odpowiednią adnotację (zgodnie z art. 5c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).(…)”
Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów
Przeczytaj także:
![Samochód ciężarowy: homologacja a podatki]( "Samochód ciężarowy: homologacja a podatki [© LVDESIGN - Fotolia.com]")
Samochód ciężarowy: homologacja a podatki
Samochód ciężarowy: homologacja a podatki
1 2
oprac. : Ministerstwo Finansów
![Ceny mieszkań wcale nie spadają [© Freepik]](https://s3.egospodarka.pl/grafika2/rynek-nieruchomosci/Ceny-mieszkan-wcale-nie-spadaja-263095-50x33crop.jpg "Ceny mieszkań wcale nie spadają [© Freepik]")
Ceny mieszkań wcale nie spadają
